Aaron Sorkin

Aaron Benjamin Sorkin (ur. 9 czerwca 1961 w Nowym Jorku) – amerykański dramaturg, scenarzysta, reżyser, producent filmowy i telewizyjny. Okazjonalnie również aktor epizodyczny. Pracował nad scenariuszem takich filmów, jak: Ludzie honoru, Prezydent: Miłość w Białym Domu, Wojna Charliego Wilsona oraz The Social Network. Twórca seriali Prezydencki poker, Studio 60 i Newsroom. Sorkin urodził się na Manhattanie w rodzinie żydowskiej i dorastał w bogatej dzielnicy Scarsdale. Jego matka była nauczycielką, a ojciec adwokatem specjalizującym się w dziedzinie praw autorskich. Bardzo szybko zainteresował się aktorstwem. Zanim dorósł, rodzice zabierali go regularnie na przedstawienia teatralne. Uczęszczał do Scarsdale High School, gdzie był członkiem klubu teatralnego. Pierwszą rolę zagrał w wieku ośmiu lat. Wystąpił w musicalu Li’l Abner. Od 1979 roku Sorkin studiował na Syracuse University. Oblał pierwszy rok, co było dla niego dużym ciosem. Jednak postanowił nie przerywać nauki i powtórzyć rok. Po ukończeniu studiów Sorkin przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie pracował dorywczo, począwszy od dostarczania śpiewających telegramów, przez jazdę limuzyną i rozdawanie ulotek promujących myślistwo i rybołówstwo, a skończywszy na pracy w teatrze dla dzieci. Pewnego razu znalazł w mieszkaniu znajomego maszynę do pisania. Rozpoczął pracę nad jakimś tekstem, i, jak to potem opisywał, przeżył coś wspaniałego, czego nie doświadczył jeszcze nigdy przedtem. W 1984 roku wystawiono jego pierwszą sztukę pod tytułem Removing All Doubt. Tytuł następnej brzmiał Hidden in This Picture. Po jej premierze reputacja Sorkina jako dramaturga gwałtownie wzrosła. We wczesnych latach 90. Sorkin rozpoczął swoją karierę scenarzysty filmowego. Jego debiutem w tej roli był obraz z 1992 roku, Ludzie honoru. W główne postacie wcielili się tam Tom Cruise, Demi Moore oraz Jack Nicholson. Sorkin scenariusz napisał na podstawie własnej sztuki, dla której z kolei inspiracją była jego rozmowa z siostrą Deborah, prawnikiem wojskowym prowadzącym sprawę o zabójstwo żołnierza w bazie Guantanamo. Następnie napisał scenariusze do Pełni zła (1993) oraz Miłości w Białym Domu (1995). Praca nad tym ostatnim projektem zajęła mu kilka lat i początkowo tekst miał aż 385 stron, a dopiero później został skrócony do około 120 stron. Trzy wymienione filmy zarobiły około 400 milionów dolarów na całym świecie.