Jeffrey Tambor

Jeffrey Michael Tambor (ur. 8 lipca 1944 w San Francisco w Kalifornii) – amerykański aktor telewizyjny, filmowy i teatralny, reżyser i nauczyciel Milton Katselas' Beverly Hills Playhouse. W latach 1993-2005 pięciokrotnie nominowany do nagrody Emmy, laureat Złotego Globu za rolę w serialu Transparent (2014-2018). Urodził się w San Francisco w Kalifornii w konserwatywnej rodzinie żydowskiej z korzeniami na Węgrzech i Ukrainie jako syn Eileen (z domu Salzberg) i Bernarda Tambora, wykonawcy podłóg. Jeszcze przed okresem dojrzewania zaczął brać lekcje aktorstwa. Po ukończeniu Abraham Lincoln High School w San Francisco, gdzie w 1965 studiował aktorstwo na Uniwersytecie Stanowym i w 1969 uzyskał tytuł magistra na Wayne State University. Zrezygnował jednak w 1970 z doktoratu na Wayne State University, bo w tym czasie podjął się reżyserii przedstawienia Ryszard II z Richardem Chamberlainem w Seattle Repertory Theater w Seattle. W 1972 po raz pierwszy wystąpił na ekranie jako Sully Tambor w hiszpańskim dramacie kryminalnym Zabójca lata (The Summertime Killer/Target Removed) z Karlem Maldenem, Claudine Auger i Olivią Hussey. W 1976 debiutował na Broadwayu w komedii Larry’ego Gelbarta Sly Fox u boku George’a C Scotta. W połowie lat 70. pojawiał się na szklanym ekranie w rolach epizodycznych złoczyńców, zręcznych urzędników i prawników w serialach takich jak Kojak (1977) jako lekarz sądowy czy Starsky i Hutch (1978). Jego hollywoodzkim debiutem filmowym była rola Jaya Portera w dramacie sądowym Normana Jewisona ...i sprawiedliwość dla wszystkich (1979), gdzie grał z Alem Pacino. Od tego czasu był obsadzany w wielu filmach, w tym w Sułtani westernu (1991), Dr Dolittle (1998), Muppety z kosmosu (1999), Grinch: Świąt nie będzie (2000), gdzie prawie gubi się pod fałszywym nosem i grubą warstwą makijażu w roli „pana burmistrza” majora Augustusa Maywho, Hellboy (2004), Kac Vegas (2009) i Pan Popper i jego pingwiny (2011). Wystąpił też w teledysku Raya Parkera Jr. „Ghostbusters” (1984) w reżyserii Ivana Reitmana, a także jako hiperkrytyczny i nieszczęśliwy reżyser teatralny, producent nagrań w wideoklipie Phila Collinsa „I Wish It Would Rain Down” (1989). Światową popularność zdobył dzięki roli Hanka Kingsleya w serialu HBO The Larry Sanders Show (1992-1998), za który był cztery razy nominowany do nagrody Emmy (1993, 1996–1998). Stał się również znany z roli George’a Bluntha Sr. / Oscara Blutha z sitcomu Fox/Netflix Bogaci bankruci (2003–2006, 2013, 2018), za który zdobył dwie nominacje do nagrody Emmy (2004–2005) i został uhonorowany nagrodą Satelity (2004). Jako Maura Pfefferman w serialu Transparent (2014-2017) otrzymał dwie nagrody Emmy i Złoty Glob. Jest wyznawcą scjentologii. Ma córkę Molly (ur. 5 lipca 1975), która ma syna, Masona Jaya Moore’a. 9 marca 1991 poślubił Katie Mitchell, lecz w 2000 rozwiedli się. 6 października 2001 ożenił się z Kasią Ostlun, z którą ma czworo dzieci: syna Gabriela Kaspera (ur. 10 grudnia 2004) i córkę Eve Julię (ur. 10 grudnia 2006) oraz dwóch bliźniaków – Hugo Bernarda i Eli Nicholasa (ur. 4 października 2009).