Elton John

Elton Hercules John[a] (ur. 25 marca 1947 w Londynie w dzielnicy Pinner) – brytyjski piosenkarz, kompozytor, pianista i okazjonalnie aktor. Aktywista społeczny, założyciel Elton John AIDS Foundation. Od 1967 współpracuje z tekściarzem Bernie Taupinem, z którym stworzył ponad 30 albumów studyjnych. Nakład ze sprzedaży jego wydawnictw muzycznych przekroczył ponad 300 mln egzemplarzy, co czyni go jednym z najbardziej uhonorowanych artystów wszech czasów. Za sprzedaż swoich albumów studyjnych i kompilacji w USA odebrał jedną diamentową płytę, jedną 16-krotnie platynową, jedną siedmiokrotnie platynową, dwie pięciokrotnie platynowe, cztery podwójnie platynowe, 14 platynowych i 12 złotych. Wylansował kilkadziesiąt przebojów, w tym m.in.: „Your Song”, „Rocket Man (I Think It’s Going to Be a Long, Long Time)”, „Crocodile Rock”, „Goodbye Yellow Brick Road”, „Don’t Go Breaking My Heart”, „Don’t Let the Sun Go Down on Me”, „Sorry Seems to Be the Hardest Word”, „Blue Eyes”, „I’m Still Standing”, „Nikita”, „That’s What Friends Are For”, „Sacrifice”, „Can You Feel the Love Tonight”, „Circle of Life”, a singel „Something About the Way You Look Tonight”/„Candle in the Wind 1997” został sprzedany w nakładzie ponad 33 mln kopii na całym świecie oraz stał się najlepiej sprzedającym się singlem wszech czasów w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Laureat sześciu nagród Grammy, czterech Brit Awards, dwóch Oscarów, Złotego Globu i Tony Award. Został wprowadzony do Songwriters Hall of Fame i Rock and Roll Hall of Fame. W 2004 magazyn muzyczny „Rolling Stone” zaklasyfikował go na 49. miejscu na liście „100 najlepszych artystów wszech czasów”. W 2008 został uznany trzecim najbardziej utytułowanym artystą wszech czasów według „Billboardu”. W 2013 otrzymał nagrodę im. Johnny’ego Mercera od organizacji Songwriters Hall of Fame. Urodził się jako Reginald Kenneth Dwight w Pinner na przedmieściach Londynu, w domu komunalnym przy Hill Road 55, w którym mieszkała jego babka ze strony matki. Jest synem Sheili z domu Harris i Stanleya Dwightów, którzy pobrali się w styczniu 1945. Jego matka rozwoziła mleko, a ojciec był żołnierzem Royal Air Force, ponadto amatorsko grał na trąbce, a swoją przyszłą żonę poznał w trakcie koncertu w North Harrow. John w wielu wywiadach wspominał, że miał trudne relacje z rodzicami, którzy często się kłócili. Twierdził, że miał lepsze relacje z matką niż z ojcem. W wywiadzie dla CBS Sunday Morning określił matkę jako socjopatkę, zaś w felietonie dla „The Guardian”, również z 2019, ujawnił, że ojciec był często nieobecny w domu, a gdy wracał, krytykował m.in. sposób zachowania i ubierania się syna. Opisując rodziców w artykule, dodał: Mój tata był surowy, odległy i miał okropny temperament; mama była kłótliwa i skłonna do ponurych nastrojów. Kiedy byli razem, pamiętam tylko lodowate milczenie lub krzyki awantur. Kłótnie zwykle dotyczyły mnie i tego, jak się wychowałem. Chcąc odciąć się od kłótni rodziców, zamykał się w swoim pokoju, gdzie słuchał muzyki i czytał komiksy. Gdy miał 13 lat, jego rodzice się rozwiedli, po czym zawarli nowe związki małżeńskie; Sheila wyszła za Freda Farebrothera. Jako dziecko wykazywał słuch muzyczny, a wieku trzech lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, na którym z czasem grał podczas rodzinnych uroczystości. W wieku siedmiu lat zaczął pobierać profesjonalne lekcje gry. W 1958 zaczął uczyć się w County Grammar School w Pinner oraz wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy of Music, do której uczęszczał na sobotnie lekcje i grywał nań m.in. utwory Chopina, Mozarta, Beethovena i Bacha. Ostatecznie po pięciu latach opuścił szkołę. W wieku 15 lat, dzięki pomocy ojczyma, został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills, gdzie grał utwory country z repertuaru Jima Reevesa, pubowe szlagiery (np. „Roll Out the Barrel”) oraz przeboje Elvisa Presleya, Johnnie’ego Raya i Ala Johnsona. Przez kilka miesięcy grał też z zespołem The Corvettes w miejscowych klubach młodzieżowych . W wieku 17 lat opuścił szkołę Royal Academy of Music, by w pełni skupić się na karierze muzycznej . W 1964 poznał wokalistę Longa Johna Baldry’ego i saksofonistę Eltona Deana, z którymi stworzył zespół Bluesology, w którym grał na pianinie i organach . Wspólnie wydali dwa single – „Come Back Baby” i „Mr Frantic” , oraz współpracowali jako muzycy koncertowi z wykonawcami, takimi jak Patti LaBelle, Major Lance, Fontella Bass czy Lee Dorsey . Znużony graniem w Bluesology, odpowiedział na ogłoszenie prasowe wytwórni Liberty, szukającej nowych talentów, i nagrał kilka piosenek, jednak nie zainteresował nimi przedstawicieli wytwórni . Po przesłuchaniu otrzymał od Raya Williamsa, producenta pracującego w wytwórni, plik tekstów Berniego Taupina, z którym podjął współpracę . Zaczęli wspólnie pisać piosenki z myślą o sprzedaniu ich innym wykonawcom . W grudniu 1967 odszedł z Bluesology , by skupić się na solowej twórczości, którą rozwijał jako podopieczny wytwórni Dick James Music (DJM) . W marcu 1968 wydał debiutancki singiel „I’ve Been Loving You” , który sygnował pseudonimem Elton John, inspirowanym Eltonem Deanem i Longiem Johnie’em Baldry’em z Bluesology .