Elsa Lanchester

Elizabeth Lanchester Sullivan (ur. 28 października 1902 w Londynie, zm. 26 grudnia 1986 w Los Angeles) − brytyjska aktorka, dwukrotnie nominowana do Oscara za role drugoplanowe. Elsa Lanchester urodziła się na przedmieściach Londynu jako córka Jamesa „Shamusa” Sullivana (1872-1945) i Edith „Biddy” Lanchester (1871-1966). Oboje rodzice byli zaangażowani w sprawy polityki socjalistycznej. Miała starszego o 5 lat brata – Waldo Lanchestera Sullivana, który był lalkarzem i posiadał teatr lalek w Brighton. Elsa w wieku 10 lat pobierała nauki tańca u samej Isadory Duncan w jej szkole – Bellevue School w Paryżu w roku 1912. Debiutowała w 1922 roku w sztuce Thirty Minutes in a Street na West Endzie. W kinie debiutowała w roku 1927 w obrazie One of the Best. Kilka lat później w 1929 roku poślubiła aktora Charlesa Laughtona. W 1932 roku Elsa Lanchester podpisała kontrakt z wytwórnią Metro-Goldwyn-Mayer. Wystąpiła w filmie Alexandra Kordy Prywatne życie Henryka VIII u boku męża. On grał Henryka VIII, ona jego czwartą żonę Annę z Kleve. Jej kariera nabrała tempa. Wystąpiła w tytułowej roli w filmie Narzeczona Frankensteina, jednak jej nazwisko nie zostało wymienione przed tytułem filmu. Po filmach Lassie wróć, Żona biskupa i Ostrze brzytwy dostała rolę w filmie Przyjdź do stajni u boku Loretty Young i Celeste Holm. Została nominowana do Oscara za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Jednak jej kariera filmowa załamała się, więc Elsa postanowiła występować w teatrze. Do kina powróciła w 1958 rolą w filmie Świadek oskarżenia znów u boku męża. I znów została nominowana do Oscara, lecz nagrody nie zdobyła. W następnych latach grywała role drugoplanowe i epizody w serialach. Wystąpiła również w filmie Disneya Mary Poppins u boku Julie Andrews. W 1962 roku zmarł mąż Elsy Charles Laughton. Po jego śmierci Elsa napisała wspomnienia, w których ujawniła, że jej mąż nie chciał mieć z nią dzieci, gdyż był gejem, a ona sama na początku kariery dwa razy poddała się aborcji.