Mickey Rourke

Mickey Rourke, właśc. Philip Andre Rourke Jr. (ur. 16 września 1952 w Schenectady) – amerykański aktor i scenarzysta, także bokser. Urodził się w Schenectady w stanie Nowy Jork w konserwatywnej rodzinie rzymskokatolickiej o korzeniach irlandzko-francuskich i niemieckich jako jedno z trojga dzieci Ann Rourke i dozorcy Philipa Andre Rourke’a Sr., który amatorsko trenował kulturystykę. Miał starszą siostrę Patty i brata Joeya (ur. 26 czerwca 1954, zm. 6 października 2004 na raka płuca). Kiedy miał sześć lat, jego ojciec opuścił rodzinę. Miał siedem lat, gdy jego matka wyprowadziła się wraz z trójką dzieci z domu i wyjechała do Liberty City, dzielnicy w północno-zachodnim Miami na Florydzie. W 1963 wyszła ponownie za mąż za Gene’a Addisa, policjanta i ojca pięciu synów z poprzedniego małżeństwa, z którym później się rozwiodła. Mickey uczył się samoobrony w Boys Club of Miami, należał do klubu bokserskiego Gritty. W wieku dwunastu lat wygrał swój pierwszy pojedynek bokserski w wadze do 118 funtów. W latach 1968–1971 jako bokser amator stoczył cztery zwycięskie walki, w 1971 zdobył Złote Rękawice na Florydzie, jednak doznał dwóch kontuzji i zrezygnował z dalszej kariery na ringu. W 1971, jako uczeń w Miami Beach Senior High School w Miami Beach na Florydzie, Rourke grał niewielką rolę aktorską w szkolnym przedstawieniu The Serpent. Do tej samej szkoły uczęszczał także aktor Andy García, występujący wraz z Rourke w drużynie baseballowej pod kierunkiem trenera J. Stanleya „Skipa” Bertmana. Wkrótce po tym, jak tymczasowo zrezygnował z boksu, przyjaciel z Uniwersytetu Miami opowiedział mu o sztuce Jeana Geneta Ścisły nadzór, którą reżyserował i o tym, jak mężczyzna grający rolę Zielonookiego zrezygnował, Rourke wieku 19 lat dostał tę rolę i natychmiast zafascynował się aktorstwem. Pożyczył 400 dol. od swojej siostry, zamieszkał w Greenwich Village, nowojorskiej dzielnicy artystów i pracował gdzie się dało, żeby opłacić kurs aktorski Lee Strasberg Institute. Dorabiał później przy parkowaniu samochodów i kopaniu rowów, po raz pierwszy zetknął się z narkotykami paląc marihuanę. Dzień przed egzaminem do Actors Studio trenerka aktorstwa Sandra Seacat zmotywowała Rourke’a do odnalezienia ojca, z którym był w separacji przez ponad dwadzieścia lat. Rok potem ojciec zapił się na śmierć. Podczas swojego występu w talk-show Za drzwiami Actors Studio, gospodarz James Lipton ujawnił, że Rourke został wybrany do Actors Studio w swoim pierwszym przesłuchaniu, które według Elii Kazana było „najlepszym przesłuchaniem od trzydziestu lat”. W 1978 przeniósł się do Los Angeles i zadebiutował na dużym ekranie jako szeregowiec Reese w komedii wojennej Stevena Spielberga 1941 (1979) u boku Dana Aykroyda i Johna Belushi. Potem wystąpił w teledramacie ABC Miasto w strachu (City in Fear, 1980) w roli maniakalnego zabójcy, z udziałem Perry’ego Kinga, westernie Michaela Cimino Brama nieba (Heaven's Gate, 1980) z Jeffem Bridgesem, Johnem Hurtem, Krisem Kristoffersonem, Christopherem Walkenem, Isabelle Huppert i Terrym O’Quinnem, dramacie telewizyjnym CBS Gwałt i małżeństwo: Sprawa Rideout (Rape And Marriage – The Rideout Case, 1980) z Lindą Hamilton, jako mąż oskarżony o zabójstwo żony oraz dreszczowcu Żar ciała (Body Heat, 1980), jako młody piromaniak u boku Kathleen Turner i Williama Hurta. Rola Boogiego w tragikomedii Barry’ego Levinsona Diner (1982) przyniosła mu nagrodę krytyków w Chicago i National Society of Film Critics. Niedługo potem znalazł się na planie dramatu Francisa Forda Coppoli Rumble Fish (1983), wraz z innymi, wówczas jeszcze nieznanymi aktorami – Nicolasem Cage, Mattem Dillonem, Laurence’em Fishburne i Diane Lane, gdzie zagrał rolę outsidera, którego idealizują podrostki z prowincjonalnego miasteczka. Swój występ w portrecie włosko-amerykańskiej mafii Papież Greenwich Village (The Pope of Greenwich Village, 1984), u boku Erica Robertsa i Daryl Hannah, zadedykował zmarłemu aktorowi Jamesowi Haydenowi (1953-1983). Wystąpił potem w ambitnym dramacie Nicolasa Roega Eureka (1984) z Gene Hackmanem, Rutgerem Hauerem i Theresą Russell, co nie wzbogaciło jednak jego wizerunku. Stworzył fascynujący portret ostatniego sprawiedliwego w świecie moralnego upadku, przedwcześnie posiwiałego, brutalnego i egoistycznego policjanta wywodzącego się z polskiej emigracji, samotnie walczącego w Chińskiej Dzielnicy z wszechpotężną mafią, w dramacie kryminalnym Michaela Cimino Rok smoka (Year of the Dragon, 1985). Rozgłos przyniosła mu rola eleganckiego i nowoczesnego biznesmena szukającego na próżno sensu życia w perwersji wyzbytej miłości, w kontrowersyjnym melodramacie Adriana Lyne 9 1/2 tygodnia (Nine 1/2 Weeks, 1986) z Kim Basinger o niszczącym związku erotycznym dwojga ludzi. W mrocznym thrillerze Alana Parkera Harry Angel (1987) zagrał prywatnego detektywa podejmującego się odnalezienia muzyka jazzowego, uprowadzonego z kliniki psychiatrycznej. Za kreację alkoholika-pisarza zakochanego w pijaczce (Faye Dunaway) w dramacie Ćma barowa (Barfly, 1987) był nominowany do nagrody Independent Spirit Awards. Był na okładkach magazynów takich jak „Vanity Fair”, „Ekran”, „Esquire”, „Film”, „GQ”, „Interview” i „Entertainment Weekly”.