Holt McCallany

Holt Quinn McAloney (ur. 3 września 1964 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, producent i scenarzysta. Urodził się w Nowym Jorku jako syn Julie Wilson (1924–2015), amerykańskiej piosenkarki i aktorki, „powszechnie uważanej za królową kabaretu”, i Michaela McAloneya (1924–2000), irlandzkiego prezbiteriańskiego ministra, aktora i producenta, najbardziej znanego z nagradzanej Tony Award produkcji Brendana Behana Borstal Boy, autobiograficznej sztuki o młodym członku Irlandzkiej Armii Republikańskiej, która była pierwszą irlandzką produkcją, która zdobyła najwyższe odznaczenia na Broadwayu. Ponieważ jego ojciec chciał klasycznego wykształcenia dla swoich dwóch synów, Holt i jego młodszy brat Michael zostali wysłani, aby mieszkać z inną rodziną w Dublinie, podczas gdy jego rodzice zostali w Nowym Jorku, pracując. W Irlandii uczęszczał do szkoły w Howth. Jednak po rozwodzie rodziców dzieci wróciły do Stanów Zjednoczonych. Holt najpierw uczęszczał do szkoły w New Jersey, a później został wysłany do swoich dziadków ze strony matki w Omaha w stanie Nebraska, gdzie miał niespokojne dzieciństwo i został wyrzucony z prywatnej szkoły jezuitów Creighton Preparatory School. W wieku 14 lat uciekł z domu i pojechał autobusem Greyhound Lines do Los Angeles, aby zrealizować swoje marzenie o zostaniu aktorem, ale skończyło się na pracy w fabryce wkrętek rozładowujących ciężarówki. Jego rodzice w końcu wyśledzili go i odesłali z powrotem do Irlandii do Newbridge College z internatem w hrabstwie Kildare, do której uczęszczał jego ojciec czterdzieści lat wcześniej. Wkrótce opuścił Irlandię i ostatecznie pozwolono mu wrócić do Creighton Preparatory School, którą ukończył w 1981. Po ukończeniu szkoły średniej Holt wyjechał do Francji, aby kontynuować naukę; najpierw studiował język francuski w Sorbonie i historię sztuki w Paris American Academy, a później teatr w L'École Marcel Marceau i L'École Internationale de Théâtre Jacques Lecoq. Holt spędził lato studiując Szekspira na Uniwersytecie Oksfordzkim w Anglii, a wraz z produkcją Wieczór Trzech Króli udał się na Festiwal teatrów ulicznych w Edynburgu w Szkocji, po czym przeniósł się do Nowego Jorku, aby rozpocząć karierę aktorską. Odbył staż na festiwalu Great Lakes Shakespeare Festival w Cleveland w Ohio. Następnie powrócił do Nowego Jorku i został obsadzony jako dubler w broadwayowskiej produkcji Neila Simona Biloxi Blues. W 1986 trafił na mały ekran występując jako Bruce Emory w operze mydlanej ABC Wszystkie moje dzieci. Wystąpił w dramacie wojennym Briana De Palmy Ofiary wojny (1989) u boku Seana Penna i Michaela J. Foxa, filmie fantastycznonaukowym Davida Finchera Obcy 3 (1992), komedii Gdzie jest jednooki Jimmy? (The Search for One-eye Jimmy, 1994) z Samuelem L. Jacksonem i Steve’em Buscemim, dreszczowcu erotycznym Williama Friedkina Jade (1995) z Davidem Caruso i Lindą Fiorentino oraz jako sierżant Hamilton Fish II w miniserialu Johna Miliusa Śmiałkowie (Rough Riders, 1997) z Samem Elliottem, Tomem Berengerem i Garym Buseyem. W biograficznym filmie telewizyjnym HBO Tyson (1995) w reżyserii Uliego Edela z udziałem George’a C. Scotta, Paula Winfielda (Don King) i Michaela Jai White’a (Mike Tyson) zagrał trenera boksu i komentatora walki Theodore’a A. „Teddy’ego” Atlasa. Znalazł się w obsadzie dreszczowca psychologicznego Davida Finchera Podziemny krąg (1999) z Bradem Pittem i Edwardem Nortonem, komediodramatu wojennego Davida O. Russella Złoto pustyni (1999) z George’em Clooneyem i Markiem Wahlbergiem, dramatu biograficznego George’a Tillmana Jr. Siła i honor (2000) z Robertem De Niro, biograficznym Królowa ringu (2004) z Meg Ryan oraz filmu sensacyjnego Warner Bros. The Losers: Drużyna potępionych (2010).