Nathan Lane

Nathan Lane, właściwie Joseph Lane (ur. 3 lutego 1956 w Jersey City) – amerykański aktor. Trzykrotny laureat Tony Award. W ciągu ponad 40–letniej kariery był oglądany na scenie i na ekranie w rolach zarówno komediowych, jak i dramatycznych. W 2010 „The New York Times” okrzyknął Lane’a „największym artystą estradowym dekady”. Urodził się w Jersey City w New Jersey jako syn Nory Veroniki (z domu Finnerty), sekretarki, i Daniela Josepha Lane’a, kierowcy ciężarówki. Jego matka była gospodynią domową i sekretarką, która cierpiała na stany maniakalno-depresyjne i zmarła w 2000. Jego ojciec był aspirującym tenorem, który zmarł w 1967 w wyniku choroby alkoholowej, gdy Lane miał 11 lat. Miał dwóch braci – Daniela Jr. i Roberta. Nathan Lane pochodzi z katolickiej rodziny irlandzkiej. Został nazwany na cześć swojego wuja, jezuickiego księdza. Lane uczęszczał do szkół katolickich w Jersey City, w tym do prowadzonej przez jezuitów szkoły przygotowawczej św. Piotra, gdzie w 1974 został wybrany najlepszym aktorem, a lata później otrzymał nagrodę 2011 Prep Hall of Fame Professional Achievement Award. W 1976 wystąpił w spektaklu Jerz. W 1977 wystąpił w roli Nathana Detroita w musicalu Franka Loessera Faceci i laleczki. W 1982 zadebiutował na Broadwayu jako Roland Maule w komedii Noëla Cowarda Obecny śmiech u boku George’a C. Scotta. W 1984 przyjął rolę Harry’ego w produkcji off-Broadwayowskiej What About Luv?. W 1996 za rolę Prologusa w komediowym musicalu Zabawna historia wydarzyła się w drodze na forum zdobył Tony Award w kategorii najlepszy aktor w musicalu. Rola Maxa Bialystocka w musicalu Mela Brooksa Producenci przyniosła mu Tony Award (2001) i Laurence Olivier Award (2005). Po debiutanckim występie na małym ekranie jako kierownik sceny w miniserialu CBS Valley of the Dolls (1981) opartym na powieści Jacqueline Susann, po raz pierwszy trafił na kinowy ekran w roli Harolda Allena w dramacie Héctora Babenco Chwasty (Ironweed, 1987). Powszechną rozpoznawalność przyniosła mu rola homoseksualnego Alberta Goldmana, partnera Robina Williamsa w komedii Mike’a Nicholsa Klatka dla ptaków (The Birdcage, 1996). W sitcomie NBC Brawo, bis! (Encore! Encore!, 1998-1999) był dtwórcą głównej roli Josepha Pinoniego, heteroseksualnego maniaka-seksoholika. W 2018 odebrał po raz trzeci Tony Award za kreację Roya M. Cohna–Priora II w sztuce Anioły w Ameryce. Kiedy miał 21 lat, powiedział swojej matce, że jest gejem. Ta odparła, że lepiej by było, by umarł, na co on odpowiedział odpowiedział jej: „Wiedziałem, że mnie zrozumiesz”. 17 listopada 2015 zawarł związek małżeński z Devlinem Elliotem, producentem teatralnym i pisarzem.