Kathleen Turner

Mary Kathleen Turner (ur. 19 czerwca 1954 w Springfield, w stanie Missouri) – amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, reżyserka i producentka. Dzięki urodzie i unikalnemu, niskiemu głosowi, była jedną z największych gwiazd kina lat 80., porównywana do wcześniejszych legend kina takich jak Lana Turner czy Ava Gardner. Jej kariera uległa załamaniu w latach 90., kiedy z powodu choroby i problemów z alkoholem hollywoodzcy decydenci zdecydowali, że nie warto więcej współpracować z aktorką. Urodziła się w Springfield, w stanie Missouri w rodzinie metodystów jako córka Patsy (z domu Magee; 1923–2015) i Allena Richarda Turnera, dorastającego w Chinach dyplomaty, który przez cztery lata był więźniem Japończyków podczas II wojny światowej. Jej pradziadek był misjonarzem metodystą. Podróżowała w dzieciństwie z ojcem obejmującym placówki na Kubie, w Wenezueli i Anglii. Kiedy jej ojciec zmarł z powodu zakrzepów krwi w naczyniach w 1972, rodzina (ma dwóch braci i siostrę Susan) przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Po ukończeniu szkoły średniej American School w Londynie w 1972, studiowała na wydziale teatru i dramatu w Central School of Speech and Drama. Uczęszczała także przez dwa lata na Southwest Missouri State University w Springfield. W 1977 ukończyła University of Maryland Baltimore County. Grała na scenach studenckich i w awangardowych teatrach off-Broadwayu. Brała udział w przesłuchaniach do tytułowej roli w filmie Alicja w krainie czarów (1976), została nawet zaproszona na zdjęcia próbne, jednak ostatecznie zaangażowano Kristine DeBell. W 1979 otrzymała epizodyczną rolę Noli Aldrich w operze mydlanej NBC The Doctors. Miała za sobą kreacje teatralne w repertuarze szekspirowskim, gdy w 1981 zadebiutowała w mrocznym filmie Żar ciała (Body Heat) z Williamem Hurtem jako zmysłowa femme fatale emanująca erotyzmem, będąc jednocześnie aktorką w pełni świadomą konwencji. Rola roztargnionej autorki ckliwych romansów, która przeżywa nieprawdopodobną przygodę w awanturniczym melodramacie Roberta Zemeckisa Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone, 1984) z Michaelem Douglasem i postać morderczyni na usługach mafii w brawurowym filmie Johna Hustona Honor Prizzich (Prizzi's Honor, 1985) u boku Jacka Nicholsona przyniosła jej nagrodę Złotego Globu. Zdobytą pozycję gwiazdy kina utrwaliła nagrodą krytyków filmowych Los Angeles w filmie Kena Russella Zbrodnie namiętności (Crimes of Passion, 1984), gdzie zagrała kobietę, która co wieczór odrzuca zwyczajność swego życia, aby przemienić się w wyzywającą prostytutkę. Natomiast za rolę kobiety, która przenosi się w lata 50., aby raz jeszcze przeżyć młodość w komedii Francisa Forda Coppoli Peggy Sue wyszła za mąż (Peggy Sue Got Married, 1986) z Nicolasem Cage zdobyła nominację do nagrody Oscara. Spotkała się ponownie na planie filmowym z Michaelem Douglasem i tworzyła z nim mistrzowski duet podczas realizacji sequelu ich pierwszego filmu Klejnot Nilu (1985) i czarnej komedii Wojna państwa Rose (The War of the Roses, 1989) – jako para małżeńska, przechodząca od miłości do nienawiści. Podkładała głos za Jessicę Rabbit, rysunkową postać w Kto wrobił królika Rogera? (1988). Proponowano jej rolę Catherine Tramell w Nagim instynkcie (1992), ale odrzuciła ją jako zbyt ryzykowną.