Claudia Cardinale

Claudia Cardinale, właśc. Claude Josephine Rose Cardinale (ur. 15 kwietnia 1938 w Tunisie) – włoska aktorka filmowa i piosenkarka. Obok Sophii Loren i Giny Lollobrigidy zaliczana do grona największych gwiazd kina włoskiego, która osiągnęły jednocześnie międzynarodową reputację. W latach 60. XX wieku była często określana przez prasę w wielu krajach jako najpiękniejsza kobieta świata; przedstawiana jako symbol seksu tej dekady. W swojej długiej, ponad sześćdziesięcioletniej karierze występowała w wielu gatunkach filmowych – od włoskich komedii po spaghetti westerny, od dramatów po filmy historyczne – współpracując z takimi reżyserami jak Federico Fellini, Sergio Leone czy Werner Herzog. Wzięła udział w ponad 175 filmach (głównie włoskich i francuskich), z których wiele stanowiło ekranizacje arcydzieł literatury włoskiej i światowej. Kilka filmów, w których zagrała, zalicza się do grona najważniejszych w historii kina. Jej dokonania aktorskie były wielokrotnie zauważane i doceniane na krajowych i zagranicznych festiwalach filmowych. Pięciokrotnie nagrodzona statuetką Włoskiej Akademii Filmowej Davida di Donatello, w tym nagrodą w kategorii „Najlepsza aktorka pierwszoplanowa” (za role w Dniu puszczyka – 1967/68 oraz Włoch szuka żony – 1971/72), nagrodą „David speciale” (za rolę w filmie Dziewczyna z walizką – 1960/61 oraz za całokształt twórczości – 1996/97) oraz wyróżnieniem Premio Alitalia (1987/88) W 1984 roku za rolę w filmie Claretta została uhonorowana na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji Nagrodą Pasinettiego (wł. Premio Pasinetti) dla najlepszej aktorki. W 1993 roku na tym samym festiwalu została uhonorowana Honorowym Złotym Lwem (wł. Leone d'oro alla carriera). W 2002 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem za wkład w rozwój kina . Claudia Cardinale przyszła na świat 15 kwietnia 1938 r. jako Claude Joséphine Rose Cardinale w Tunisie w okupowanej przez Francję Tunezji (istnieją źródła, które wskazują na inne miejsce urodzenia[a] ). Jej rodzice mieszkali przy Avenue Jules-Ferry (obecnie Avenue Habib-Bourguiba) w centrum Tunisu. Następnie przenieśli się do dzielnicy „Mała Sycylia”, położonej w portowym mieście w aglomeracji Tunisu – La Goulette (obecnie arab. حلق الوادي – Halk al-Wadi), zamieszkując w domu przy plaży. Ostatecznie rodzina przeprowadziła się do mieszkania znajdującego się przy rue de Marseille w Tunisie . Najstarsza z czworga rodzeństwa – siostry Blanche oraz dwóch braci Brunona i Adriena . Jej matka Yolande Greco przyszła na świat w Tunezji wśród sycylijskich emigrantów z Trapani . Jej dziadkowie ze strony matki byli właścicielami niewielkiej stoczni w Trapani, później zaś osiedlili się w La Goulette (Halk al-Wadi), gdzie istniała duża społeczność włoska[b] . Jej ojciec François Cardinale był inżynierem kolejowym w Compagnie des chemins de fer de Tunis (obecnie: Société nationale des chemins de fer tunisiens), urodzonym w Gela na Sycylii . Jej ojczystymi językami są francuski, tunezyjski arabski oraz sycylijski – język jej rodziców. Nie nauczyła się mówić po włosku, dopóki nie zaczęła występować w filmach włoskich. Cardinale uczyła się w szkole św. Józefa od Objawienia fr. Saint-Joseph-de-l'Apparition w Kartaginie, do której uczęszczała wraz ze swoją młodszą siostrą Blanche . Następnie uczęszczała do Koledżu im. Paula Cambona fr. Collège Paul Cambon przy rue de Marseille w Tunisie, który ukończyła z zamiarem zostania nauczycielem . Jako nastolatka była określana jako „cicha, dziwna i dzika”. Podobnie jak inne dziewczyny z jej pokolenia była zafascynowana Brigitte Bardot, która zyskała rozgłos w filmie I Bóg stworzył kobietę z 1956 roku w reżyserii Rogera Vadima . Pierwszym filmem Cardinale, w którym wystąpiła (wraz z kolegami z klasy) był krótkometrażowy (18-minutowy) obraz francuskiego reżysera René Vautiera, Anneaux d'or, z powodzeniem zaprezentowany podczas 9. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie, gdzie został uhonorowany Nagrodą dla najlepszego krótkometrażowego filmu młodzieżowego (niem. Jugendfilmpreis – Kurzfilm) . Film sprawił, że została małą lokalną celebrytką i doprowadził do tego, że została zauważona przez Jacquesa Baratiera, który zaproponował jej niewielką rolę w Goha. Propozycję zaakceptowała niechętnie po tym, jak Baratier wyjaśnił, że chce, aby w głównej roli u boku egipskiego aktora Omara Sharifa zagrała tunezyjska aktorka, a nie Włoszka. Pojawienie się Cardinale na planie zdjęciowym było jej debiutem w pełnometrażowym filmie fabularnym . Film został zaprezentowany w konkursie na 11. Festiwalu Filmowym w Cannes . Był nominowany do Złotej Palmy i zdobył Nagrodę Jury. Po wielu latach został przypomniany – jego odrestaurowaną wersję (wzbogaconą o stereofoniczny dźwięk) wyświetlono w ramach sekcji Cannes Classics na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2013 roku . Punkt zwrotny w rozwoju kariery Claudii Cardinale nastąpił w 1957 r. podczas Tygodnia Kina Włoskiego w Tunisie, kiedy wygrała konkurs na „Najpiękniejszą Włoszkę w Tunezji” . Wydarzenie odbyło się w mieście Gammarth, ok. 15 km na półoc od Tunisu. Była to niewielka impreza charytatywna zorganizowana przez konsulat włoski. Claudia towarzyszyła matce, pomagając jej sprzedać koperty, w których znajdowały się losy na loterię. Wbrew swojej woli została wepchnięta na scenę i została wybrana, pomimo że nawet nie zdążyła się przedstawić. Pierwszą nagrodą był wyjazd na Festiwal Filmowy w Wenecji, na który pojechała w towarzystwie matki, ubrana w afrykańskim stylu – w dżellabę i burnus, ale po południu na plaży miała już na sobie skąpe bikini, które w tamtym okresie było we Włoszech nowością. Zwróciła na siebie uwagę paparazzi, a kiedy wróciła z powrotem do Tunisu, wielu producentów proponowało jej podpisanie kontraktu, kierując oferty za pośrednictwem ojca. Długo odmawiała . Ostatecznie zdecydowała się skorzystać z propozycji podjęcia studiów w Centro Sperimentale di Cinematografia w Rzymie pod kierunkiem Tiny Lattanzi. Przerwała je szybko, gdyż pomimo niezwykle fotogenicznego wyglądu miała problemy z realizowaniem zadań aktorskich, co było częściowo spowodowane trudnościami związanymi z biegłym opanowaniem języka włoskiego. Mówiła przede wszystkim po francusku, co było związane z tym, że język ten był językiem wykładowym w tunezyjskiej szkole, do której uczęszczała . Wyjechała pod koniec pierwszego semestru, postanawiając powrócić do domu. Był to okres, w którym myślała nawet o porzuceniu aktorstwa . Wkrótce jednak jej twarz znalazła się na okładce popularnego tygodnika „Epoca” – ten fakt pośrednio przywrócił jej wiarę we własne możliwości [c]. Po powrocie do Tunisu Cardinale odkryła niespodziewanie, że jest w ciąży. Była wówczas w związku ze starszym o około 10 lat Francuzem, który rozpoczął się, gdy miała zaledwie 17 lat i trwał około roku. Po tym jak jej chłopak dowiedział się o ciąży, namawiał ją, aby poddała się aborcji, ale zdecydowała się urodzić dziecko . Aktorka nigdy nie ujawniła, kto był ojcem jej pierwszego dziecka. Wyjawiła natomiast, że została zgwałcona . Zdarzenie miało miejsce w Tunisie – mieście, w którym się urodziła i spędziła najmłodsze lata.