Jean-Claude Van Damme

Jean Claude Van Damme, właściwie Jean-Claude Camille François Van Varenberg (ur. 18 października 1960 w Berchem-Sainte-Agathe) – belgijski aktor, scenarzysta, producent i reżyser, znany przede wszystkim z kina akcji, nazywany „muskułami z Brukseli” (ang. „muscles from Brussels”). Urodził się w Berchem-Sainte-Agathe, w dzielnicy Brukseli, jako jedyny syn Eliany Van Varenberg i Eugène’a Van Varenberga, księgowego i sprzedawcy kwiatów. Jego ojciec pochodził z Brukseli i był dwujęzyczny, a matka była Flamandką. Babka ze strony ojca była Żydówką. Wychowywał się z siostrą Veronique. Mając jedenaście lat zaczął trenować wschodnie sztuki walki i kulturystykę; jego ojciec zapisał go do szkoły shōtōkan (zdobył czarny pas). W latach 1976-1982 Van Damme stoczył kilkadziesiąt walk karate (głównie w formułach light i semi contact). W 1979 był członkiem belgijskiej reprezentacji, która zdobyła w Brukseli drużynowe mistrzostwo Europy EKU w formule semi contact. W okresie tym stoczył też kilkanaście wygranych walk w kick-boxingu w formule full contact. W wieku szesnastu lat rozpoczął pięcioletnie studia baletowe. Zaproponowano mu wstąpienie do zespołu baletowego. Ofertę jednak odrzucił. Jako 18-latek trenował w California Gym w Brukseli. W 1981 wyjechał do Los Angeles, mówił tylko po francusku i flamandzku. Początkowo pracował dorywczo jako kierowca limuzyny, taksówkarz, instalator dywanów, barman, ochroniarz i doręczyciel pizzy. W międzyczasie uczył się poprawnej wymowy języka angielskiego. W 1983 pod pseudonimem Jean-Claude Van Damme znalazł się na planie dreszczowca Cujo, jednak ostatecznie zdjęcia z jego udziałem zostały wycięte. Rok później jako Jean-Claude Vandam pojawił się w 48-minutowej niezależnej komedii o homoseksualistach Monako na zawsze (Monaco Forever, 1984) jako czarny charakter, gej-karateka. Następnie wystąpił we francuskim dramacie Ulica barbarzyńców (Rue barbare, 1984) i komedii muzycznej Breakdance (Breakin, 1984) z udziałem Ice’a-T. Był także koordynatorem kaskaderów w wojennym filmie akcji Zaginiony w akcji (Missing in Action, 1984) z Chuckiem Norrisem. W 1986 w restauracji w Beverly Hills spotkał izraelskiego reżysera i producenta filmowego Menahema Golana i zademonstrował mu swoje umiejętności wschodnich sztuk walki. W dramacie sensacyjnym Bez odwrotu (No Retreat, No Surrender, 1986) zagrał postać Iwana – nowo kreowanego mistrza karate. Przełomem w jego karierze filmowej stała się rola znakomitego wojownika Franka Duxa, założyciela pierwszej w Stanach Zjednoczonych szkoły ninjutsu, w opartym na prawdziwych zdarzeniach sportowym filmie akcji Krwawy sport (Bloodsport, 1988), za którą jednak zdobył nominację do Złotej Maliny jako najgorszy debiut aktorski. W dramacie sensacyjnym Czarny orzeł (Black Eagle, 1988) pojawił się jako czarny charakter – zimny i zdeterminowany agent KGB. Był samotnym wojownikiem walczącym z armią futurystycznych piratów w filmie fantastycznonaukowym Cyborg (1989). W 1990 spróbował swoich sił jako scenarzysta niezależnego filmu Lwie Serce (Lionheart), gdzie zagrał postać żołnierza legii cudzoziemskiej. W sensacyjnym dramacie fantastycznonaukowym Ronalda Emmericha Uniwersalny żołnierz (Universal Soldier, 1992) został obsadzony w roli protagonisty Luca Deveraux – żołnierza-cyborga GR44, przeciwnika Dolpha Lundgrena. Emmerich miał ambicje, aby konflikt dwóch żołnierzy przywodził na myśl Czas apokalipsy . W 1992 Van Damme i Lundgren promowali Uniwersalnego żołnierza na 45. Festiwalu Filmowym w Cannes, gdzie na czerwonym dywanie obaj cedząc słowa przepychali się na oczach dziennikarzy i ochroniarzy, a tym samym stali bohaterami jednego z najsłynniejszych skandali w historii festiwalu. Po latach Lundgren przyznał, że bójka została dokładnie zaplanowana . Film Emmericha powstał za 23 mln dolarów i przyniósł producentom 13 mln zysku . Kolejne produkcje z jego udziałem to melodramat Uciec, ale dokąd? (Nowhere to Run, 1993) z Rosanną Arquette, dreszczowiec Nieuchwytny cel (Hard Target, 1993) i dreszczowiec fantastycznonaukowy Strażnik czasu (Timecop, 1994).