David Bowie

David Bowie, właśc. David Robert Jones (ur. 8 stycznia 1947 w Londynie, zm. 10 stycznia 2016 w Nowym Jorku) – brytyjski wokalista, kompozytor, autor tekstów, multiinstrumentalista, producent muzyczny, aranżer, a także aktor, aktywny w przemyśle muzycznym od 1962 roku. Był również malarzem i kolekcjonerem sztuki. Zaczął występować jako David Bowie, aby nie mylono go z wokalistą zespołu The Monkees o nazwisku Davy Jones. Prócz tworzenia nagrań solowych, pracował też jako producent między innymi takich artystów jak Lou Reed, Iggy Pop czy The Stooges. Bowie był główną postacią w muzyce popularnej przez ponad cztery dekady i był znany jako innowator, zwłaszcza w latach 70. XX wieku. Zyskał międzynarodową sławę dzięki charakterystycznemu barytonowi, eklektyzmowi pracy, głębi intelektualnej, a także opanowaniu gry na ponad trzynastu instrumentach. Oprócz swoich umiejętności muzycznych jest uznawany za symbol androgynicznego piękna, który był charakterystycznym elementem jego wizerunku, zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku. Przeszedł do historii jako jeden z artystów rockowych z największą liczbą sprzedanych albumów w dziejach. W ciągu pięćdziesięciu dwóch lat kariery nakład ze sprzedaży wszystkich jego płyt wyniósł 140 milionów egzemplarzy na całym świecie. W 1996 roku uhonorowano go miejscem w Rock and Roll Hall of Fame. W 2002 roku został sklasyfikowany na 29. miejscu listy 100 najwybitniejszych Brytyjczyków według BBC. W 2004 roku magazyn „Rolling Stone” sklasyfikował go na 39. miejscu 100 najwybitniejszych artystów muzycznych wszech czasów. To samo czasopismo w owym roku umieściło go również na 23. miejscu 100 najlepszych piosenkarzy wszech czasów. W 2006 roku znalazł się na 64. miejscu listy 100 najlepszych metalowych wokalistów wszech czasów według „Hit Parader”. W 2011 roku „Rolling Stone” umieścił jego utwór „Heroes” na 46. miejscu 500 najlepszych piosenek w historii muzyki. Bowie urodził się w Brixton w Londynie, ale większość dzieciństwa spędził w miasteczku Bromley (obecnie także część Londynu). Jego matką była Margaret Mary Burns, ojcem – Hayward Stenton Jones. Miał chorego psychicznie przyrodniego brata Terry’ego, który zmarł w 1985 roku. W 1962 roku Bowie założył swój pierwszy zespół, a w wieku piętnastu lat zaczął grać na gitarze w lokalnych klubach młodzieżowych i na weselach. Karierę artystyczną rozpoczął jako wokalista i saksofonista w różnych zespołach bluesowych, między innymi The Lower Third. Nie udało mu się jednak odnieść żadnych sukcesów komercyjnych. Po tych doświadczeniach postanowił kontynuować karierę jako solista. Najbardziej charakterystyczną cechą jego późniejszej kariery była łatwość, z jaką potrafił zmieniać swój publiczny wizerunek dla potrzeb własnej muzyki i sztuki, często antycypując przyszłe muzyczne trendy. W młodości był pod silnym wpływem sztuki awangardowej, od teatru ulicznego i mimów do Commedia dell’arte. Duża część jego twórczości to wymyślanie i kreowanie postaci odzwierciedlających i uwypuklających jego muzykę.