David Mamet

David Alan Mamet (ur. 30 listopada 1947 w Chicago) – amerykański dramatopisarz, scenarzysta, reżyser teatralny i filmowy. Laureat Nagrody Pulitzera w dziedzinie dramatu 1984 za sztukę Glengarry Glen Ross. Dwukrotnie nominowany do Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany – w 1983 za dramat sądowy Werdykt (1982) w reż. Sidneya Lumeta i w 1998 za komediodramat Fakty i akty (1997) w reż. Barry’ego Levinsona. Urodził się w Chicago w Illinois jako syn Lenore June (z domu Silver), nauczycielki, i Bernarda Morrisa Mameta, prawnika ds. pracy. Jego rodzina była pochodzenia żydowskiego. Jego dziadkowie ze strony ojca byli polskimi Żydami. Wychowywał się z dwoma braćmi – Lynnem i Tonym. Kształcił się w postępowej Francis W. Parker School w Chicago. W 1969 ukończył studia na wydziale literatury angielskiej w Goddard College w Plainfield w Vermont. W latach 1968–1969 studiował aktorstwo w Neighborhood Playhouse School of the Theatre. W 1976 został zauważony przez krytyków dzięki trzem sztukom – The Duck Variations, Sexual Perversity in Chicago i American Buffalo – wystawionym zarówno na Off-Broadwayu jak i na Broadwayu. Inny z jego dramatów, Glengarry Glen Ross, w 1984 zdobył Nagrodę Pulitzera, a w 1992 został sfilmowany w gwiazdorskiej obsadzie: Al Pacino, Jack Lemmon, Alec Baldwin, Ed Harris, Alan Arkin, Kevin Spacey. W kinematografii debiutował jako scenarzysta w 1981 (Listonosz zawsze dzwoni dwa razy). Jest autorem scenariuszy do wielu filmów, np. Nietykalnych De Palmy czy Ronina Johna Frankenheimera. W 1987 jako reżyser filmowy debiutował Domem gry. Do innych wyreżyserowanych przez niego filmów należą: Wydział zabójstw rozgrywający się w środowisku żydowskim oraz dramat sensacyjny Skok z Genem Hackmanem w roli głównej.