Scott Moore

Winfield Scott Moore III, "Scotty" (ur. 27 grudnia 1931 w Gadsden, zm. 28 czerwca 2016 w Nashville) – amerykański gitarzysta rock'n'rollowy, grający z Elvisem Presleyem. Uważany za jedną z legend gitary. W 2003 został sklasyfikowany na 44. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone. W 2000 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Był jednym z twórców gatunku Rockabilly i to on jako gitarzysta i producent jako pierwszy dostrzegł talent wokalny Presleya i przyczynił się do jego wielkiego komercyjnego sukcesu. Ich pierwszy wielki przebój That's All Right z 1954 rozpoczął nowy rozdział w historii muzyki i przyczynił się do rozwoju rock and rolla oraz rocka. Wielu muzyków wzorowało się na stylu gry Moore'a. Między innymi Keith Richards z The Rolling Stones. Scotty Moore dorastał w muzykalnej rodzinie. Jego ojciec i trzej starsi bracia grali utwory country na gitarze, banjo, skrzypcach i mandolinie. Scotty zaczął uczyć się gry na gitarze w wieku 8 lat. Brat Scotty'ego pokazał mu jak grać podstawowe chwyty, ale on uczył się gry przede wszystkim z płyt i radia. W wieku 15 lat postanowił zostać zawodowym muzykiem i w 1948 w czasie odbywania służby wojskowej założył swój pierwszy zespół. W 1952, odchodząc ze służby, został członkiem grupy Starlite Wranglers Douga Poindextera w Memphis. Obie grupy grały muzykę country, blues i pop, występując głównie w tanich nocnych klubach (tzw. "honky tonks"). Spotykał wówczas również Sama Phillipsa z Sun Records i rozpoczął pracę jako muzyk sesyjny. 2 lata później Moore wraz z basistą Billem Blackiem zrealizowali swoje pierwsze nagrania z Elvisem Presleyem w Sun Studios w Memphis. W 1958 roku zespół przerwał swą działalność, ze względu na służbę wojskową Elvisa i Scotty założył własne niewielkie wydawnictwo płytowe. w 1965 nagrał swój pierwszy solowy album – The Guitar That Changed The World. W roku 1968 wystąpił w telewizyjnym programie, w którym Elvis powrócił na scenę, lecz niedługo później zrezygnował z kariery muzyka. Po 6 latach powrócił do działalności estradowej i nagrywał razem z Billym Swanem. W 1991 wziął udział w 15 dorocznym koncercie ku czci Elvisa w Memphis, a rok później wydał album z Carlem Perkinsem i odbył swoje pierwsze tournée po Europie. Pojawiła się też kaseta nagrana przez Perkinsa i Moore'a o tytule 706 Re-Union, wydana w ograniczonym nakładzie. czyli gitary, wzmacniacze, efekty i inne urządzenia, których używał. Pierwszą gitarą Moore'a była akustyczna z płaską górną płytą rezonansową firmy Kalamazoo, którą dostał od brata. Jego kolejne gitary to: Wzmacniacze: Efekty: Moore używał tylko jednego efektu, oprócz echa ze wzmacniacza Echo-Sonic. Była to taśmowa linia opóźniająca, którą przy nagraniach studyjnych stanowiły dwa magnetofony taśmowe. oraz większość płyt Elvisa z lat '60 m in. Elvis Is Back, G.I. Blues i NBC TV Special