Rob Lowe

Rob Lowe, właściwie Robert Hepler Lowe (ur. 17 marca 1964 w Charlottesville) – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy i model. W latach 80. uznawany był za jednego z najbardziej seksownych ludzi świata. Jego młodszy o cztery lata brat Chad jest również aktorem. Urodził się w Charlottesville w stanie Wirginia jako syn Barbary Lynn Wilson (z domu Hepler; 1939–2003), pisarki i emerytowanej nauczycielki, i Charlesa Davisa Lowe’a, prawnika. Wychowywał się w niewielkiej miejscowości Dayton w stanie Ohio. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał 7 lat. Został przy matce, która ponownie wyszła za mąż, i wcześnie próbował się usamodzielnić. Choć przestał słyszeć na prawe ucho, już jako dziewięciolatek wiedział, że chce być w przyszłości aktorem. Występował od dziecka w szkolnym teatrze, a sukces odniesiony w spektaklu według dickensowskiego Olivera Twista zadecydował o jego przyszłości. Uczęszczał do szkoły średniej w Santa Monica, w stanie Kalifornia, a jego kolegami byli Charlie Sheen i Sean Penn. W latach 1979-83 występował na szklanym ekranie w reklamówkach oraz spektaklach. Został zaangażowany przez telewizję do sitcomu ABC Nowy rozdział rodziny (A New Kind of Family, 1979-80) i telewizyjnego dramatu familijnego CBS Ojciec-sztubak (Schoolboy Father, 1980). Karierę filmową na dużym ekranie rozpoczął udanie od komedii Klasa (Class, 1983) w roli ucznia szkoły prywatnej Squire Franklina 'Skipa' Burroughsa IV z udziałem Jacqueline Bisset. Zaraz potem przyszedł ogromny sukces w dramacie Francisa Forda Coppoli Outsiderzy (Outsiders, 1983) – opowieści o młodych buntownikach z amerykańskiej prowincji, których odtwarzali także Tom Cruise, Patrick Swayze, Matt Dillon i Emilio Estevez. Złamał sobie nos podczas kręcenia sceny lotniczej w ekranizacji powieści Johna Irvinga Hotel New Hampshire (The Hotel New Hampshire, 1984) u boku Jodie Foster i Nastassji Kinski. Wystąpił w teledysku zespołu The Go-Go's do piosenki „Turn to You” (1984). Był na okładkach magazynów takich jak „Interview” (w maju 1984), „Bravo” (w kwietniu 1986 i czerwcu 1989), „Just Seventeen” (we wrześniu 1986 i w listopadzie 1988), „Playgirl” (w styczniu 1987), „People” (w marcu 1990), „TV Guide” (w lutym 2007), „Men’s Fitness” (w październiku 2010), „Vanity Fair” (w maju 2011) i „GQ” (w październiku 2015). Po zagraniu roli Billy’ego Hicksa, wiecznego buntownika w melodramacie Ognie Świętego Elma (St. Elmo's Fire, 1985) otrzymał słabe recenzje i nagrodę Złotej Maliny dla najgorszego aktora roku. Niebawem jednak był nominowany do Złotego Globu za postać Sama Aldena o złym sercu w dramacie telewizyjnym Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child, 1983) i później za rolę opóźnionego w rozwoju Rory’ego, kolegi głównej bohaterki (Winona Ryder) w dramacie Amerykański kadryl (Square Dance, 1987). Wystąpił potem z Demi Moore w melodramacie Ta ostatnia noc (About Last Night..., 1986) w roli gracza w baseball, który nie ma zamiaru wydorośleć. Sukcesem na dużym ekranie była dwuznaczna i ponura rola w dreszczowcu Maskarada (Masquerade, 1988).