George Hamilton

George Hamilton, właśc. George Stevens Hamilton IV (ur. 12 sierpnia 1939 w Memphis) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, okazjonalnie reżyser i producent filmowy. Urodził się w Memphis w stanie Tennessee. Był pierwszym dzieckiem Ann Potter Hamilton Hunt Spaulding (ur. 27 sierpnia 1910, zm. 21 maja 2004) i George’a Stevensa Hamiltona Sr., który odbywał tournée jako dyrygent orkiestry jazzowej. Rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania w stanie Arkansas, Los Angeles, Bostonie, Nowym Jorku i Palm Beach, gdzie Hamilton Jr. uczęszczał do szkoły średniej i rozwijał swoją pasję do dramatu. Po ukończeniu szkoły przeniósł się do Hollywood, gdzie zawarł kontrakt z wytwórnią filmową MGM i jeszcze jako trzynastolatek zadebiutował kinową rolą Noaha – służącego Jacksona w westernie Lone Star (1952) u boku Avy Gardner i Clarka Gable’a. Wkrótce zagrał w adaptacji Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara (Crime and punishment, 1959), a za rolę Roberta był nominowany do nagrody BAFTA. Potem wystąpił w takich filmach jak: Dom od wzgórza (Home From the Hill (1960), Ci wspaniali młodzi ludożercy (All the Fine Young Cannibals, 1960) z Robertem Wagnerem i Natalie Wood, Gdzie są ci chłopcy (Where the Boys Are, 1960), Obłąkana przez miłość (By Love Possessed (1961) z Laną Turner, Światło w werandzie (Light in the Piazza, 1962; nominacja do BAFTA Film Award) z Olivią de Havilland, Viva Maria! (1965) u boku Jeanne Moreau i Brigitte Bardot. W 1960 roku otrzymał nagrodę Złotego Globu w kategorii Obiecującego Nowego Przybysza i zdobył Złoty Laurel. W 1966 jego profesjonalna kariera załamała się, gdy wyszły na jaw spotkania z Lyndą Bird Johnson (córką ówczesnego prezydenta Johnsona), które były ochraniane przez agentów FBI i szeroko rozgłaszane. W rezultacie wybuchła prasowa awantura. Hamilton niechętnie przyjmował role, pojawił się dopiero w serialu TV Ocaleni (The Survivors, 1969) jako Duncan Carlyle. W 1979 triumfalnie powrócił na kinowy ekran w roli hrabiego Vladimira Draculi, który wyrusza do Nowego Jorku w poszukiwaniu kandydatki na żonę, w parodii Miłość od pierwszego ukąszenia (Love at First Bite), za którą był uhonorowany nagrodą Saturna i nominowany do Złotego Globu. Zagrał potem podwójną rolę – szlachetnego Don Diego Vegi i jego zaginionego przed lat homoseksualnego brata-bliźniaka Bunny’ego Wigglesa (Miś Kręcipupcia) w kręconej w Meksyku parodii klasycznych filmów o Zorro pt. Zorro, the Gay Blade (1980). Obydwa wymienione filmy, w których także pełnił funkcję producenta, przyniosły mu nominacje do nagrody Złotego Globu w kategorii Najlepszego Aktora Komediowego. Francis Ford Coppola obsadził go potem w swoim filmie Ojciec chrzestny III (The Godfather, Part III, 1990) jako prawnik B.J. Harrison. Na małym ekranie pojawił się m.in. w dramacie telewizyjnym Pasożyty (The Users, 1978) z Jaclyn Smith i Johnem Forsythe’em, operze mydlanej ABC Dynastia (1985-86) jako podstępny reżyser Joel Abrigore, miniserialu Monte Carlo (1986) u boku Joan Collins, telewizyjnym westernie Pokerzystka Alicja (Poker Alice, 1987) jako niespełniony pisarz z Elizabeth Taylor w roli tytułowej oraz miniserialu P.T. Barnum (1999).