Macaulay Culkin

Macaulay Carson Culkin (ur. 26 sierpnia 1980 w Nowym Jorku) – amerykański aktor i muzyk, który zdobył międzynarodową sławę dzięki roli Kevina McCallistera w filmach Kevin sam w domu oraz Kevin sam w Nowym Jorku. Urodził się na nowojorskim Manhattanie, jest trzecim z siedmiorga dzieci Christophera Corneliusa „Kita” Culkina i Patricii Brentrup, którzy byli ze sobą związani od 1974. Jego matka, pochodząca z Dakoty Północnej i posiadająca niemiecko-norweskie korzenie, pracowała jako telefonistka. Ojciec natomiast był kościelnym w miejscowym kościele, a w dzieciństwie występował jako aktor na Broadwayu. Ma dwoje starszego rodzeństwa, Shane'a (ur. 1976) i Dakotę (ur. 1978, zm. 10 grudnia 2008) oraz czworo młodszego: Kierana (ur. 1982), Quinn (ur. 1984), Christiana (ur. 1987) i Rory'ego (ur. 1989). Jego przodkowie od strony ojca pochodzili z Irlandii, Niemiec, Anglii, Szwajcarii i Francji. Siostra jego ojca, Bonnie, również jest aktorką filmową, zagrała m.in. w filmie Szklana pułapka. Poza Macaulayem, swoich sił w aktorstwie próbowali także Christian i Quinn, ale bez większych rezultatów. Lepiej powiodło się natomiast jego dwóm młodszym braciom Kieranowi i Rory'emu, którzy nadal występują w filmach. Przez pięć lat uczęszczał do katolickiej szkoły, przeniósł się do Professional Children's School, kształcącej dziecięcych aktorów. Uczył się również baletu w School of American Ballet. Karierę aktorską rozpoczął w wieku czterech lat od występów w widowisku Bach Babies w Filharmonii Nowojorskiej. W 1985 zadebiutował w telewizyjnym filmie The Midnight Hour, a w 1988 zagrał epizod w serialu The Equalizer. Pojawił się też w wielu telewizyjnych reklamach. Po występie w Pogrzebie wikinga (1988) i Do zobaczenia rano (1989) jako jeden z nielicznych dziecięcych aktorów otrzymał wiele pochwalnych recenzji od krytyków z The New Yorkera i The New York Timesa. Status wschodzącej, małoletniej gwiazdy potwierdził w 1989, gdy zagrał u boku Johna Candy'ego w komedii Wujaszek Buck. Na początku lat 90. poznał Michaela Jacksona, z którym się zaprzyjaźnił. Wystąpił też w jego teledysku „Black or White”, a później został ojcem chrzestnym jego dwójki dzieci: Prince’a i Paris Jacksonów. Międzynarodową sławę przyniosła mu rola Kevina McCallistera w przebojowej komedii familijnej Kevin sam w domu (1990), za którą otrzymał kilka nagród oraz nominację do Złotego Globu. Dwa lata później zagrał w równie kasowej kontynuacji filmu, Kevin sam w Nowym Jorku. W międzyczasie pojawił się w telewizyjnym programie Saturday Night Live oraz zagrał w filmie Moja dziewczyna (1991), za co otrzymał dwie nominacje do nagrody MTV. Sukcesy tych produkcji przyczyniły się nie tylko do wzrostu popularności aktora, ale też jego gaży. O ile za występ w pierwszej części Kevina samego w domu otrzymał sto tysięcy dolarów, o tyle za film Moja dziewczyna, jako pierwsza dziecięca gwiazda, dostał milion dolarów; za drugą część Kevina samego w Nowym Jorku zarobił już cztery i pół miliona, a za Potyczki z tatą i Richie milionera – po osiem milionów dolarów, co uczyniło go najlepiej zarabiającym nastoletnim aktorem. Pomimo początkowych sukcesów, jego kolejne filmy nie zdobyły uznania krytyków i odnosiły raczej umiarkowany sukces. W 1995 wycofał się z aktorstwa, na co prawdopodobnie wpłynęło „wypalenie zawodowe” i rozstanie rodziców, którzy rozpoczęli sądową batalię o opiekę nad dziećmi i majątek nastoletniego aktora. Ostatecznie prawo do opieki otrzymała matka. W 2000 powrócił do aktorstwa, grając w wystawianej w Londynie sztuce Madame Melville. Wiosną 2003 pojawił się gościnnie w serialu Will & Grace, za co zebrał wiele pozytywnych recenzji. W tym samym roku powrócił również na wielki ekran za sprawą filmu Party Monster, w którym zagrał narkomana i mordercę, Michaela Aliga. Następną jego produkcją był film Wszyscy święci! z 2004. Jego rola została doceniona przez krytyków. W kolejnych latach nie pojawiał się zbyt często w filmach. W 2006 wydał częściowo autobiograficzną książkę Junior, w której opisał kulisy swojej sławy oraz trudne relacje z ojcem. W 2007 zagrał w filmie Sex and Breakfast, a w 2011 – w eksperymentalnej produkcji Adama Greena, The Wrong Ferarri, która w całości została nakręcona iPhonem. W 2013 założył pięcioosobowy zespół rockowy o nazwie The Pizza Underground.