Shelley Duvall

Shelley Alexis Duvall (ur. 7 lipca 1949 w Houston w stanie Teksas) – amerykańska aktorka, producentka filmowa, scenarzystka i piosenkarka. Urodziła się w Houston w Teksasie jako córka Bobbie Ruth Crawford i Roberta Richardsona „Bobby’ego” Duvalla (1919–1995), prawnika (nie była spokrewniona z aktorem Robertem Duvallem). Wychowywała się z trzema braćmi: Scottem, Shane'em i Stewartem. Po ukończeniu Stephen Pool Waltrip High School, Duvall sprzedawała kosmetyki w Foley i uczęszczała do South Texas Junior College, gdzie specjalizowała się w żywieniu i terapii dietą. Poznała Roberta Altmana, gdy zaproponował jej rolę w swoim komediodramacie Brewster McCloud (1970) z Budem Cortem i Sally Kellerman. Potem zagrała w jego kolejnych filmach: McCabe i pani Miller (1971), Złodzieje tacy jak my (1974), Nashville (1975) i Buffalo Bill i Indianie (1976). Znalazła się także w obsadzie komedii romantycznej Woody’ego Allena Annie Hall (1977). Kreacja Mildred „Millie” Lammoreaux w dramacie Altmana Trzy kobiety (3 Women, 1977) przyniosła jej nagrodę Los Angeles Film Critics Association (LAFCA) oraz na Festiwalu Filmowym w Cannes (1977), a także zdobyła nominację do nagrody BAFTA (1978). Jednak za rolę Wendy Torrance, żony popadającego w obłęd trzeźwiejącego alkoholika i początkującego pisarza (Jack Nicholson) w filmie Stanleya Kubricka Lśnienie (The Shining, 1980) była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka roku, choć sam film okazał się dużym sukcesem komercyjnym. W 1982 była gospodarzem i producentem wykonawczym programu telewizyjnego dla dzieci Faerie Tale Theatre, za który otrzymała Peabody Award (1984). Zagrała w siedmiu odcinkach: Titelitury (1983), Roszpunka (1983), Słowik (1983), Królewna Śnieżka (1984), Kot w butach (1985) i Aladyn (1986). W pierwszym odcinku Żabi król (1982) zagrali: Robin Williams i Teri Garr. Za program dla dzieci Tall Tales & Legends (1985–87) i program Shelley Duvall's Bedtime Stories (1992–93) zdobyła nominację do nagrody Emmy (1988, 1992). 7 lipca 1970 wyszła za mąż za artystę Bernarda Sampsona. Jednak para rozwiodła się w roku 1974. Była także związana z muzykiem Paulem Simonem (1976–'78), Ringo Starrem (1978–'79), Patrickiem Reynoldsem (1978) i Stanleyem Wilsonem (1980–'86). Od 1989 jej partnerem jest muzyk Dan Gilroy, były członek zespołu Breakfast Club. 18 listopada 2016 do swojego show zaprosił ją dr Phillip C. McGraw. Podczas wywiadu Duvall przyznała, że ma zaburzenia psychiczne, traci kontakt z rzeczywistością i potrzebuje pomocy. Zapytana o Robina Williamsa, z którym spotkała się w 1980 roku na planie filmu Popeye. powiedziała, że nie wierzy, że aktor nie żyje (zmarł w 2014 roku). Dodała, że zmienił jedynie swoją postać i przyznała, że go widuje. Wyznała też, że jest prześladowana przez szeryfa z Nottingham, fikcyjną postać z filmu Robin Hood. Zgodziła się na leczenie pod warunkiem, że McGraw obieca, że nikt jej nie zamorduje podczas badania. Po wywiadzie Duvall trafiła do zakładu psychiatrycznego w południowej części Kalifornii, lecz po trzech dniach odmówiła leczenia i wróciła do swojego domu. Mia Farrow skomentowała na Twitterze: Powinno istnieć prawo, które chroni osoby chore psychicznie przed drapieżnikami z programów telewizyjnych, takimi jak Dr. Phil, który wykorzystał Shelley Duvall dla własnego zysku. Z emisji programu nie była zadowolona również córka Stanleya Kubricka – Vivian i opublikowała list otwarty, w którym wyraża swoje oburzenie i obrzydzenia tym co zrobił dr Phil i producenci jego programu. Dodała w nim, że ma nadzieję, że inni również zbojkotują jego talk-show i przestaną oglądać „pozbawioną serca rozrywkę, która nie ma nic wspólnego z leczeniem”. W pomoc finansową dla Duvall zaangażowała się córka Kubricka (w internecie zbierała pieniądze na leczenie) i organizacja The Actors Fund.