Lyudmyla Hurchenko

Ludmiła Markowna Gurczenko (ros. Людмила Марковна Гурченко; ur. 12 listopada 1935 w Charkowie, zm. 30 marca 2011 w Moskwie) – radziecka i rosyjska aktorka filmowa i teatralna oraz piosenkarka estradowa. Najpopularniejsza radziecka gwiazda ekranu lat osiemdziesiątych. Córka Marka Gawriłowicza Gurczenki i Jeleny Aleksandrowny Simonowej-Gurczenki. W 1953 roku wyjechała z Charkowa i rozpoczęła studia w moskiewskiej WGIK, które zakończyła dyplomem aktorskim w 1958 roku. W filmie zadebiutowała w okresie studiów, grając w filmie Jana Frida Droga prawdy. W tym samym roku wystąpiła w filmie początkującego wówczas reżysera Eldara Riazanowa – Noc sylwestrowa. U boku znanego aktora Igora Ilińskiego jedną z głównych ról zagrała Gurczenko. Film odniósł ogromny sukces i przyniósł sławę tak reżyserowi, jak i aktorce. W kolejnych filmach – Dziewczyna z gitarą i Roman i Francesca ujawniła także swój talent wokalny. Talent Gurczenko potwierdziła w filmach Syberiada Andrieja Michałkowa-Konczałowskiego i Dworzec dla dwojga Eldara Riazanowa. W swojej karierze zagrała ponad 70 ról filmowych. Ma w swoim dorobku kilka albumów z ludowymi pieśniami rosyjskimi. W 2003 wydała wspomnienia Lusia, stop! (Люся, стоп!). W 1983 otrzymała tytuł Ludowy Artysta ZSRR. Pierwszym mężem L. Gurczenko był scenarzysta Borys Andronikaszwili, z którym miała córkę Maszę. Drugim mężem aktorki był aktor Aleksander Fadiejew, trzecim – piosenkarz Iosif Kobzon, czwartym – muzyk Konstantin Kuperweis, a od 1992 producent Siergiej Senin. Zmarła na atak serca. Pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie. Ludmiła Gurczenko była autorką powieści opartej na motywach biograficznych pt. Moje wzrosłoje dietstwo (Moje dorosłe dzieciństwo).