Philip Seymour Hoffman

Philip Seymour Hoffman (ur. 23 lipca 1967 w Fairport, zm. 2 lutego 2014 w Nowym Jorku) – amerykański aktor i reżyser filmowy i teatralny. Laureat Oscara w kategorii Najlepszy aktor pierwszoplanowy, Złotego Globu i nagrody BAFTA za rolę pisarza Trumana Capote’a w filmie biograficznym Capote (2005) w reżyserii Bennetta Millera. Urodził się w Fairport, w stanie Nowy Jork. Jego matka, Marilyn Hoffman O’Connor (z domu Loucks), pochodziła z Waterloo i pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej, zanim została prawnikiem, a ostatecznie sędzią sądu rodzinnego. Jego ojciec, Gordon Stowell Hoffman, pochodzący z Niemiec, pochodził z Genewy w Nowym Jorku i pracował dla Xerox Corporation. Miał starszego brata Gordona Richarda „Gordy’ego” (ur. 13 października 1964) oraz dwie siostry – Jill i Emily. W 1985 ukończył Fairport High School. W szkole średniej występował w przedstawieniach, jako Radar O’Reilly w M*A*S*H i jako Willy Loman w Śmierci komiwojażera. Podczas wakacji był na obozie teatralnym Saratoga Springs (NY), gdzie poznał i zaprzyjaźnił się z Bennettem Millerem i Danem Futtermanem, reżyserem i scenarzystą. W 1989 ukończył studia aktorskie w Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim. Po studiach pracował przy produkcjach off-Broadwayowskich. W 1991 zadebiutował na ekranie jako oskarżony o gwałt Steven Hanauer w serialu NBC Prawo i porządek – pt. „The Violence of Summer” i pod nazwiskiem Phil Hoffman jako Klutch w komedii kryminalnej Triple Bogey on a Par Five Hole (1991) z udziałem Robbie’go Coltrane’a. Pierwszą znaczącą rolą była drugoplanowa postać George’a Willisa Jr. w dramacie Martina Bresta Zapach kobiety (1992) u boku Ala Pacino i Chrisa O’Donnella. Po występie w komedii kryminalnej Znaleźne (Money for Nothing, 1993) z Johnem Cusackiem, filmie sensacyjnym Rogera Donaldsona Ucieczka gangstera (1994) jako niedoświadczony gangster u boku Aleca Baldwina i Kim Basinger, melodramacie Luisa Mandokiego Kiedy mężczyzna kocha kobietę (1994) z Andym Garcíą i Meg Ryan oraz komediodramacie Roberta Bentona Naiwniak (1994) wg powieści Richarda Russo z Paulem Newmanem w roli spiętego policjanta, stworzył postać homoseksualnego filmowca Scotty’ego w dramacie Paula Thomasa Andersona Boogie Nights (1997) u boku Marka Wahlberga, Julianne Moore i Burta Reynoldsa. W dramacie kryminalnym Anthony’ego Minghelli Utalentowany pan Ripley (1999) zagrał rolę playboya. Współpracował z takimi reżyserami jak Cameron Crowe na planie komediodramatu U progu sławy (2000) czy Spike Lee podczas realizacji 25. godzina (2002), grając w ich filmach także role drugoplanowe. Jednocześnie rozwijał karierę aktorską w teatrach Broadwayu, zdobywając trzykrotnie nominację do nagrody Tony dla najlepszego aktora jako hollywoodzki scenarzysta Austin w sztuce Sama Sheparda True West (2000) u boku Johna C. Reilly, za rolę Jamesa Tyrone’a Jr. w spektaklu Eugene’a O’Neilla Zmierzch długiego dnia (2003) z Vanessą Redgrave i jako Willy Loman w Śmierci komiwojażera (2012). Próbował na Broadwayu swoich sił także jako reżyser. Za kreację pracownika banku z Toronto, który przepuszcza miliony dolarów swoich klientów na grę w ruletkę w kasynach w kanadyjskim dramacie psychologicznym Hazardzista (Owning Mahowny, 2003) był nominowany do Nagrody Genie. Przełomową w jego karierze była rola pisarza Trumana Capote’a w filmie biograficznym Capote (2005) w reżyserii Bennetta Millera. Otrzymał za tę kreację m.in. Złote Globy, nagrodę BAFTA oraz Oscara w kategorii najlepsza główna rola męska. Wyróżniany był także za rolę niezwykłego agenta CIA Gusta Avrakotosa w Wojnie Charliego Wilsona (2007) z Tomem Hanksem i Julią Roberts, kreację podejrzanego o pedofilię księdza w Wątpliwość (2008) z Meryl Streep czy postać charyzmatycznego przywódcy religijnego w Mistrzu (2012) – wszystkie te trzy role przyniosły mu nominacje (w kategorii drugoplanowa rola męska) zarówno do Oscara, jak i Złotego Globu.