Lenny von Dohlen

Lenny von Dohlen (ur. 22 grudnia 1958 roku w Auguście) – amerykański aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Przyszedł na świat jako syn właścicieli salonu samochodowego Von Dohlen Motors w Goliad, w stanie Teksas - Gay (z domu Aoueille) i Lenny'ego H. Von Dohlena III . Jako dziecko chciał zostać dżokejem, ale stawał się zbyt wysoki(188 cm), by spełniło się jego marzenie. Studiował teatr na University of Texas at Austin. Ukończył Loretto Heights College w Denver w Kolorado, gdzie debiutował w teatrze. Mając osiemnaście lat zagrał rolę Romea w dramacie Williama Szekspira Romeo i Julia (1976). Wystąpił jeszcze później w tragedii szekspirowskiej Hamlet oraz spektaklach: Kwitnące brzoskwinie (The Flowering Peach) Clifforda Odetsa. Przeniósł się potem do Nowego Jorku, aby rozpocząć karierę na scenie. Uczył się aktorstwa pod kierunkiem Blaira Cuttinga w Michael Chekhov Studio. W Nowym Jorku stworzył role w sztukach takich jak Azjatycki cień (Asian Shade) Larry’ego Ketrona, Twister, Drużyna (Team), Maderati (The Maderati) Richarda Greenberga, Zniknięcie (Vanishing Act). Przez dziewięć miesięcy grał w przedstawieniu Caryla Churchilla Cloud 9 w reżyserii Tommy’ego Tune, a następnie w sztuce Eugene’a O’Neilla Pożądanie w cieniu wiązów (Desire under the Elms) z Kathy Baker na scenie Roundabout Theatre Company, Łup (Loot) Joego Ortona, Plakat kosmosu (A Poster of the Cosmos) Lanforda Wilsona. Na Zachodnim Wybrzeżu wystąpił w widowisku Franka Wedekinda Lulu w La Jolla Playhouse, Niebieski pokój (The Blue Room) w Pasadena Playhouse, Teatralny dystrykt (Theater Distric) w Theater Black Dahlia, Voltaire w Theater & Boston Court. W 2004 roku za występ w Jasny (Light) Jean-Claude van Italie zdobył nominację do nagrody Los Angeles Critics Circle i Ovation Award. Po występie w telewizyjnym dramacie historycznym NBC Kent State (1981) z Talią Balsam, Willem Pattonem i Ellen Barkin, znalazł się w obsadzie dramatu muzycznego Bruce’a Beresforda Pod czułą kontrolą (Tender mercies, 1983) u boku Roberta Duvalla i Tess Harper. W 1984 roku zagrał główną rolę w kultowym komediodramacie muzycznym MGM/UA Elektryczne marzenia (Electric Dreams) z udziałem Virginii Madsen i Maxwella Caulfielda. Wcielił się w tytułową rolę w dramacie Johna Graya Billy Galvin (1986) u boku Karla Maldena. W serialu Davida Lyncha Miasteczko Twin Peaks (Twin Peaks, 1990) i kinowej wersji Twin Peaks: Ogniu krocz ze mną (Twin Peaks: Fire Walk With Me, 1992) pojawił się jako Harold Smith, który cierpi na agorafobię. W 1992 roku można go było także zobaczyć w dwóch thrillerach: Jennifer 8 (Jennifer Eight) z Umą Thurman, Andym Garcią i Johnem Malkovichem, Oczy obserwatora (Eyes of the Beholder) z Joanną Pacułą, Mattem McCoyem, Charlesem Napierem i George’em Lazenbym oraz komediodramacie Edwarda Zwicka Zostawić normalność (Leaving Normal) z Meg Tilly, Christine Lahti i Brettem Cullenem. Grał jednego z czarnych charakterów w komedii Twentieth Century Fox Alex – sam w domu (Home Alone 3, 1997).