Bob Hoskins

Bob Hoskins właściwie Robert William Hoskins Jr. (ur. 26 października 1942 w Bury St Edmunds, zm. 29 kwietnia 2014 w Londynie) − brytyjski aktor i reżyser, grający przeważnie w filmach hollywoodzkich. Wystąpił m.in. w pierwszym filmie fabularno-animowanym Kto wrobił królika Rogera? (1988). Za główną rolę w filmie Mona Lisa (1986) otrzymał jedyną w swej karierze nominację do Oscara. Urodził się w Bury St Edmunds w hrabstwie Suffolk jako syn Elsie (z domu Hopkins), kucharki i nauczycielki szkoły pielęgniarskiej, i Roberta Hoskinsa, księgowego i kierowcy ciężarówki. Jego babka ze strony matki była Romką. Przez dwa tygodnie wychował się w Finsbury Park w Londynie. Uczęszczał do Stroud Green Secondary School, gdzie został określany jako głupi z powodu swojej dysleksji. Opuścił szkołę w wieku 15 lat z jednym egzamin z określonego przedmiotu. Pracował jako portier, kierowca ciężarówki, hydraulik i czyściciel okien. Zaczął, ale nie ukończył 3-letniego kursu rachunkowości. Spędził pół roku w Izraelu pakując owoce w kibucu i dwa lata w Syrii zajmując się wielbłądami plemienia beduińskiego. Był także połykaczem ognia w cyrku. Miał jednak silnie zaszczepioną miłość do literatury i teatru – marzył o aktorstwie. W 1968 zadebiutował na scenie w roli sługi o imieniu Peter w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia w Victoria Theatre w Stoke-on-Trent. Rok później w Century Theatre wystąpił jako Jack Pinchwife w komedii Williama Wycherleya Żona wiejska. W 1971 czekając w barze przy Unity Theatre na swojego przyjaciela, aktora Roberta Frosta, po otrzymaniu scenariusza Hoskins znalazł się na przesłuchaniu i został obsadzony w przedstawieniu Słoniątko. Grał potem w repertuarze klasycznym na deskach londyńskich teatrów: Royal Court Theatre, Hull Arts Center Theatre i Young Vic Theatre. W 1972 w Dartington Hall Theatre zagrał tytułową rolę w Królu Learze. W 1973 w Bankside Globe Theatre był Sekstusem Pompejuszem w Antoniuszu i Kleopatrze. W 1976 z Royal Shakespeare Company wystąpił jako Borkow w sztuce Antona Czechowa Iwanow. Po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie jako sierżant do spraw rekrutacji w komedii Up the Front (1972) u boku Frankie’ego Howerda i Zsy Zsy Gabor jako Mata Hari. Wkrótce trafił na szklany ekran jako Alf, człowiek przeprowadzki, który miał problemy z czytaniem i pisaniem, w serialu BBC On the Move (1975–1976) z Martinem Shaw i Rosemary Leach. Występował w serialach telewizyjnych, w tym w telewizyjnej wersji BBC Television Shakespeare Otella (1981) jako Jago. Został uhonorowany Evening Standard British Film Awards i był nominowany do nagrody BAFTA za postać londyńskiego gangstera Harold Shand w dramacie kryminalnym Długi Wielki Piątek (1980). Kreacja gangstera George’a w filmie Neila Jordana Mona Lisa (1986) przyniosła mu nominację do Oscara, Złoty Glob, nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes oraz nagrodę BAFTA. Obsadzany przeważnie w rolach silnych, dominujących postaci – polityków lub gangsterów. Kilkakrotnie grał przywódców politycznych: Nikitę Chruszczowa (w filmie Wróg u bram), Winstona Churchilla (Giganci drugiej wojny światowej), Benito Mussoliniego (Mussolini i ja) i Ławrientija Berię (Wewnętrzny krąg), a także papieża Jana XXIII, Manuela Noriegę czy Edgara Hoovera. Grał też w niewielkich, niezależnych produkcjach filmowych. Autor kilku sztuk. Zajmował się także malarstwem i rzeźbą. Miłośnik poezji, literatury science fiction i muzyki współczesnej. Wśród ulubionych autorów wymieniał Spidera Robinsona, zaś spośród kompozytorów Steve’a Roacha i Roberta Richa.