Topher Grace

Christopher John „Topher” Grace (ur. 12 lipca 1978 w Nowym Jorku) – amerykański aktor i producent filmowy, znany przede wszystkim z roli Erica Formana w serialu Różowe lata siedemdziesiąte. Jego matka Pat, pracowała jako recepcjonistka w New Canaan Country School w New Canaan, w stanie Connecticut. Dorastał w Darien, w stanie Connecticut, gdzie uczęszczał do Darien High School. Przez dwa lata chodził do szkoły w Massachusetts, gdzie występował w musicalu Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (Joseph and the Amazing Technicolored Dreamcoat) i przedstawieniach – Piraci z Penzance (The Pirates of Penzance) i Zabawna rzecz zdarzyła się po drodze na forum (A Funny Thing Happened on the Way to the Forum) jako Pseudolus. Nie lubił swojego szkolnego przezwiska „Chris” (skrót od jego pierwszego imienia Christopher), więc zmienił na końcówkę „Topher”. Po ukończeniu Brewster Academy w Wolfeboro w stanie New Hampshire i Groundlings Improvisation School w Los Angeles, przez rok uczęszczał na Uniwersytet Stanu Południowej Kalifornii. Mając 20 lat zabłysnął na małym ekranie u boku Ashtona Kutchera, Mili Kunis i Danny’ego Mastersona w sitcomie Różowe lata siedemdziesiąte (That '70s Show, 1998-2006) jako Eric Forman. Jego kinowym debiutem był nagrodzony czterema Oscarami dramat kryminalny Stevena Soderbergha Traffic (2000) z Michaelem Douglasem i Benicio del Toro. A za swoją debiutancką rolę Setha Abrahmsa odebrał w Los Angeles nagrodę dla Młodych w Hollywood. W melodramacie Uśmiech Mony Lizy (Mona Lisa Smile, 2003) pojawił się u boku Julii Roberts. W komedii romantycznej Wygraj randkę (Win a Date with Tad Hamilton!, 2004) zagrał postać Pete’a Monasha, szefa, wieloletniego przyjaciela i cichego wielbiciela Rosalee, a partnerowali mu – Kate Bosworth i Josh Duhamel. Rola młodego przełożonego byłego szefa działu reklamy jednego z największych magazynów (w tej roli Dennis Quaid), od którego po siedmiu miesiącach małżeństwa odchodzi żona, a wizja promocji opiera się na kontaktach z klientem wyłącznie za pomocą telefonów komórkowych w komedii W doborowym towarzystwie (In Good Company, 2004) przyniosła mu w Nowym Jorku nagrodę National Board of Review. W trzeciej części ekranizacji przygód Spider-Mana – człowieka pająka – Spider-Man 3 (2007) wcielił się w rolę Venoma, jednego z przeciwników tytułowego bohatera. W 2012 roku wystąpił na nowojorskiej scenie Second Stage Theatre w sztuce Samotna, nie jestem (Lonely, I’m Not) jako portier.