Steve Martin

Stephen Glenn Martin (ur. 14 sierpnia 1945 w Waco) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, komik, scenarzysta, producent filmowy i piosenkarz. Laureat Oscara za całokształt twórczości. Laureat Emmy i kilku nagród Grammy, w tym za ostatni swój album muzyczny „The Crow: New Songs for the 5-String Banjo” z 2009 roku. Wraz z Alekiem Baldwinem prowadził 82. ceremonię rozdania Oscarów. Urodził się w Waco w stanie Teksas jako syn Mary Lee (z domu Stewart; 1913–2002) i Glenna Vernona Martina (1914–1997), sprzedawcy nieruchomości i początkującego aktora. Wychowywał się z siostrą Melindą w Inglewood i później w Garden Grove, gdzie była cheerleaderką w Garden Grove High School. Jego pierwszą pracą przez trzy lata (1955-58) była sprzedaż przewodników w weekendy i podczas wakacji w Disneylandzie. W 1960 roku opanował kilka sztuczek i w sierpniu w wieku 15 lat dorabiał jako iluzjonista w sklepie Merlin Magic Shop w Fantasylandzie. Udoskonalił swoje umiejętności jako magik, żongler i tworzył balonowe zwierzęta. Po ukończeniu szkoły średniej, uczęszczał na zajęcia dramatu i poezji angielskiej na Santa Ana College. W wolnym czasie, przyłączył się do trupy komediowej w Knott's Berry Farm. Później związał się z początkującą aktorką Stormie Sherk i podjął studia na wydziale filozofii w California State University w Long Beach, gdzie odnalazł swoją pasję do komedii. W 1967 roku wspólnie z Johnem Denverem opracował swój program wyprodukowany dla telewizji Simple Simon Off to See the Wizard, a w latach 1968–69 gościł w programie CBS The Smothers Brothers Comedy Hour. Przez niektórych został określony jako następca Jerry’ego Lewisa. Jednak wkrótce stało się jasne, że jego styl był zupełnie inny jak w programie The Ray Stevens Show (1970) i Sonny and Cher: The Comedy Hour (1972-73) z Cher i Sonny Bono, gdzie też napisał większość tekstów. Występował niekiedy pod pseudonimem Pig Eye Jackson, w tym w komedii muzycznej Carla Reinera Szajbus (The Jerk, 1979) z Bernadette Peters. Największą popularność przyniósł mu program The Tonight Show Starring Johnny Carson (1972-92). W 1977 zagrał w filmie krótkometrażowym Nieobecny pogląd kelnera (The Absent-Minded Waiter), który był nominowany do Oscara. W komedii muzycznej Klub samotnych serc sierżanta Pieprza (Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, 1978) pojawił się jako dr Maxwell Edison. Był bezczelnym kelnerem w filmie familijnym Jima Hensona i Franka Oza Wielka wyprawa Muppetów (The Muppet Movie, 1979). Stał się już znany z częstych występów w Saturday Night Live. Nieprzerwanie w latach 80. grał w filmach, w tym Umarli nie potrzebują pledu (Dead Men Don't Wear Plaid, 1982) jako Rigby Reardon z Rachel Ward czy Człowiek z dwoma mózgami (The Man with Two Brains, 1983). Za rolę Rogera Cobba, prawnika, w którego ciało przez przypadek wnika dusza ekscentrycznej milionerki (Lily Tomlin) w komedii Dwoje we mnie (All of Me, 1984) otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w 1984 roku od Stowarzyszenia Krytyków Nowego Jorku. Trzy lata później, krytycy Los Angeles przyznali mu nagrodę za postać długonosego C.D. (Charliego) Balesa w komedii romantycznej Roxanne (1987), humorystycznej uwspółcześnionej wersji sztuki Edmonda Rostanda Cyrano de Bergerac w reżyserii Freda Schepisi z Daryl Hannah.