Rutger Hauer

Rutger Oelsen Hauer (ur. 23 stycznia 1944 w Breukelen, zm. 19 lipca 2019 w Beetsterzwaag) – holenderski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, także scenarzysta, producent, reżyser. Nazywany holenderskim Paulem Newmanem, był odtwórcą licznych i urozmaiconych ról, zarówno bohaterów, jak i czarnych charakterów. Laureat Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym za rolę porucznika Aleksandra „Saszy” Peczerskiego w dramacie wojennym CBS Ucieczka z Sobiboru (1987). Urodził się w rodzinie holenderskich wykładowców teatralnych jako syn Teunke (z domu Mellema) i Arenda Hauerów. Ponieważ jego rodzice często byli w trasie, wychowywany był wraz z trzema siostrami (jedną starszą i dwiema młodszymi) przez nianię w Amsterdamie. Jego dziadek był kapitanem szkunera. Uczęszczał do szkoły Rudolfa Steinera, ponieważ jego rodzice chcieli, aby rozwinął swoją kreatywność. W 1959, w wieku 15 lat, przerwał naukę, opuścił dom rodzinny i zaciągnął się jako marynarz na dalekomorskich statkach. Jednak, podobnie jak jego pradziadkowi, daltonizm uniemożliwił karierę na morzu. Po rocznej służbie zdecydował się wrócić do Holandii. Następnie wieczorowo ukończył szkołę średnią. W 1960 zaciągnął się do Koninklijke Landmacht, ale w krótkim czasie na skutek załamania psychicznego został umieszczony w specjalistycznym ośrodku, a następnie zwolniony ze służby. W wieku 11 lat wystąpił jako Eurysakes, syn Ajasa w przedstawieniu Ajas. W latach 1962–1967 uczył się w szkole aktorskiej. W 1967 zatrudnił się w objazdowym teatrze Noorder Compagnie, gdzie grał Cyrana w komedii Edmonda Rostanda Cyrano de Bergerac i Lenniego w adaptacji powieści Johna Steinbecka Myszy i ludzie. Sławę w swojej ojczyźnie zyskał, debiutując w tytułowej roli Florisa van Roozemonda, szlachetnego rycerza na wygnaniu, w serialu rycerskim Floris (1969), od którego zaczęła się jego wieloletnia współpraca z reżyserem Paulem Verhoevenem. Później zagrał w wielu filmach, lecz role u Verhoevena były kluczowe dla rozwoju jego kariery. W skandalizującym erotycznym dramacie Verhoevena Tureckie owoce (Turks fruit, 1973), zrealizowanym na podstawie powieści Rachatłukum Jana Wolkersa, Hauer wcielił się w rolę artysty rzeźbiarza Erika Vonka. Dwa filmy Verhoevena z udziałem Hauera – Tureckie owoce i dramat wojenny Żołnierz Orański (1977) – w zorganizowanym w 1999 plebiscycie na najlepszy holenderski film XX wieku zajęły odpowiednio pierwsze i drugie miejsce. W 1995 holenderski serwis pocztowy wydał pieczęć z Hauerem ze sceny w Tureckich owocach . Powrócił do współpracy z Verhoevenem przy epickim, osadzonym w średniowieczu dramacie przygodowym Ciało i krew (1985) w roli byłego porucznika Martina z Jennifer Jason Leigh. Pierwotnie Hauer miał zagrać postać policjanta, który stał się robotem w filmie Verhoevena RoboCop (1987) , lecz ostatecznie rolę przyjął Peter Weller. Jego pierwszym angielskojęzycznym filmem był brytyjski dreszczowiec Ralpha Nelsona Na tropie Wilby’ego (The Wilby Conspiracy, 1975), gdzie pojawił się jako Blane van Niekerk u boku Sidneya Poitiera i Michaela Caine’a. Rola tytułowego bohatera, bezdomnego alkoholika w filmie Ermanno Olmiego Legenda o świętym pijaku (La leggenda del santo bevitore, 1988) przyniosła mu nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu filmowym w Seattle. Dwa razy przebywał na planie filmowym w Polsce – dreszczowca Anioł śmierci (Beyond Forgiveness, 1995) w drugoplanowej roli doktora Lema u boku Thomasa Iana Griffitha, Joanny Trzepiecińskiej i Artura Żmijewskiego oraz filmu Lecha Majewskiego Młyn i krzyż (2009), inspirowanego obrazem Droga krzyżowa, w roli niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla (starszego).