Eric Stoltz

Eric Hamilton Stoltz (ur. 30 września 1961 w Whittier, w stanie Kalifornia) – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy. Jedyny syn i najmłodsze z trojga dzieci nauczycieli - wiolonczelistki Evelyn B Stoltz (zm. 1994 na nowotwór złośliwy) i szkoły teatralnej Jacka Stoltza. Dorastał wraz z dwiema starszymi siostrami - Catherine (ur. 1954) i Susan R. (ur. 1957) - w Samoa Amerykańskim i Santa Barbara, w stanie Kalifornia. W wieku czternastu lat dorabiał grając na fortepianie w lokalnych muzycznych produkcjach teatralnych. Uczęszczał do San Marcos High School w Santa Barbara i na Uniwersytet Południowego Stanu Kalifornii w Los Angeles. W latach 70. brał udział w koncertach podczas festiwalu w Edynburgu, w Szkocji. Mając siedemnaście lat trafił na szklany ekran w komedii CBS Trawa jest zawsze zieleńsza nad szambem (The Grass Is Always Greener Over the Septic Tank, 1978) z Lindą Gray. W 1981 uczył się aktorstwa pod kierunkiem Stelli Adler i Peggy Feury w Nowym Jorku. Pojawił się w operze mydlanej CBS Knots Landing (1981), teledramacie ABC Papierowe lalki (Paper Dolls, 1982) z Joan Collins, Daryl Hannah, Alexandrą Paul i Markiem Singerem, zanim zadebiutował w kinowej komedii romantycznej Beztroskie lata w Ridgemont High (Fast Times at Ridgemont High, 1982) u boku Seana Penna, Jennifer Jason Leigh, Judge’a Reinholda i Foresta Whitakera. W 1985 miał pierwotnie zagrać Marty’ego McFlya w Powrocie do Przyszłości, jednak po wyprodukowaniu pierwszych scen okazało się, że jego poczucie humoru nie odpowiada twórcom. Ostatecznie w roli Marty’ego wystąpił Michael J. Fox. Za kreację 16-letniego inteligentnego i wrażliwego Roya L.'Rocky’ego' Dennisa z rzadką chorobą kości twarzy w dramacie biograficznym Petera Bogdanovicha Maska (Mask, 1985) zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. W 1988 wystąpił po raz pierwszy na scenie broadwayowskiej w przedstawieniu Thorntona Wildera Nasze miasto (Our Town), a za rolę George’a Gibbsa był nominowany do nagrody Tony, Theatre World Award i Drama Desk Award. Zagrał potem na Broadwayu w nowojorskich sztukach: Dwóch szekspirowskich aktorów (Two Shakespearean Actors, 1992), Trzy siostry Antoniego Czechowa (1997) i Sly Fox (2004) oraz off-Broadwayu - Bądźmy poważni na serio (The Importance of Being Earnest) Oscara Wilde’a i Szklana menażeria (The Glass Menagerie) Tennessee Williamsa. Rola dilera narkotykowego Lance’a w czarnej komedii sensacyjnej Quentina Tarantino Pulp Fiction (1994) przyniosła mu nominację do nagrody Niezależnego Ducha. W 1998 na festiwalu filmów niezależnych w Los Angeles otrzymał nagrodę Indie Supporter. W 2001 zadebiutował jako reżyser telewizyjnego komedidramatu Ten okropny rok! (My Horrible Year!) z Karen Allen, zdobywając nominację do nagrody Emmy. Spotykał się z Ally Sheedy (1980-83), Jennifer Jason Leigh (1985-89), Leą Thompson (1987), Lili Taylor (1990), Bridget Fondą (1990-98), Helen Hunt (1992), Rachel Griffiths (1999) i Laurą Linney (2000).