W nieznanej krainie ludzie zmuszeni są do pokojowego współistnienia ze złymi olbrzymami, choć ten pokój jest trudny do osiągnięcia. Giganci są gigantami nie bez powodu, mogą więc robić, co chcą. Pewnego dnia potwory porywają księżniczkę Isabel, co zwiększa napięcia między rasami. Młody Jack odważył się poprowadzić misję rozpoznawczą.

Film Jack pogromca olbrzymów potwierdza kulturowy wpływ Władcy Pierścieni Tolkiena-Jacksona. I jest zupełnie logiczne, że tak ceniony reżyser jak Bryan Singer, przy wsparciu całej grupy scenarzystów i dysponując budżetem w wysokości 195 milionów dolarów, stworzył dobry film w gatunku fantasy.

Wiedział, że film przyciągnie uwagę. Każdy krytyk zacznie szukać podobieństw do dzieł Tolkiena, porównywać je z dziełami Jacksona i, jeśli znajdzie podobieństwa, być może poświęci im recenzję, co może wpłynąć na reakcje widzów, którzy nie mieli czasu obejrzeć filmu.

Mimo wszystko wynajem przynosił zysk. W dużej mierze jest to zasługą faktu, że reżyserowi udało się pozyskać znakomitą obsadę. Księżniczkę zagrała młoda aktorka Eleanor Thompson, a rolę Jacka zagrał Nicholas Hoult. Singer postawił na młodość. Wspierali ich doświadczeni Ewan McGregor i Stanley Tucci.

John Ottman, jeden z najlepszych kompozytorów piszących na potrzeby fantasy, został zaproszony do napisania ścieżki dźwiękowej. Pomagał także Bobowi Ducsayowi przy montażu.