Płatna miłość to hollywoodzki klasyk kina niemego. Ze zrozumiałych względów amatorski. Ale jest w nim coś magicznego.

Cóż, fabuła jest w pewnym sensie oczywista. Amerykański bankier jedzie do małego bałkańskiego kraju, aby zainwestować pieniądze swojego banku i wesprzeć słabą gospodarkę kraju, aby uzyskać jak najwięcej ze swojej inwestycji. Dzięki temu nawiązuje przyjaźń z królem kraju i obmyślają plan poślubienia księcia koronnego. Perspektywa ta nieszczególnie podoba się księciu koronnemu - do czasu, gdy widzi piękną tancerkę kabaretową, którą para wybrała na żonę.

Film Płatna miłość został wyreżyserowany przez Howarda Hawksa. Z udziałem takich gwiazd kina niemego jak George O'Brien, Virginia Valley, J. Farrell MacDonald Howard Hawks to jeden z pierwszych niemych filmów reżysera, zrealizowany zanim jego styl ostatecznie ukształtował się podczas przejścia na kino dźwiękowe. I jest na swój sposób tak seksowny.

Cały film jest naprawdę uroczy, choć wcale nie sugestywny. Wady nie znajduję w tym, że nie jest ambitny, ale na pewno jest to dobra niema komedia, krok wyżej od mniej udanych innych komedii kina niemego. To pewnie jasna i chwytliwa komedia, która cieszy się dużą popularnością ponad 90 lat po jej nakręceniu. I nie bez powodu.

film powoli zmienia się w komedię o dwóch staruszkach szukających kobiety i to mi się podoba. Najlepsze jest to, gdy widzą, że ona potrafi grać wtedy podejmują decyzję. Scena kabaretowa z nożem i ketchupem jest przezabawna. A zbliżenia na nogi kobiet są oczywiście tak przełomowe w ówczesnych filmach.