Eliot Ness

Eliot Ness (ur. 19 kwietnia 1903 w Chicago, zm. 16 maja 1957 w Coudersport, Pensylwania) – amerykański agent federalny i polityk. Dowódca walczącego z gangiem Ala Capone, legendarnego oddziału tzw. Nietykalnych. Eliot Ness był najmłodszym z pięciorga dzieci norweskich imigrantów, Petera i Emmy Ness. Uczęszczał do Christian Fenger High School w Chicago. Studiował na University of Chicago, gdzie był członkiem bractwa Sigma Alpha Epsilon. Studia z tytułem magistra ekonomii ukończył w 1925 roku. Karierę śledczego rozpoczął w Retail Credit Company w Atlancie. Przydzielony był do obszaru Chicago, gdzie prowadził dochodzenia na potrzeby informacji kredytowej. Powrócił na uniwersytet, aby podjąć kurs z kryminologii, ostatecznie uzyskując tytuł magistra w tej dziedzinie. Pod wpływem swojego szwagra, Alexandra Jamiego, agenta Biura Śledczego (przemianowanego w 1935 roku na FBI) Ness wstąpił w 1927 roku do organów ścigania przestępczości, do liczącej 300 osób jednostki wewnątrz Departamentu Skarbu, o nazwie Biuro Prohibicji. Po wyborach na stanowisko prezydenta, Herberta Hoovera, oskarżono sekretarza stanu Andrew Mellona o celowe spowolnianie w ściganiu Ala Capone. Rząd Federalny podszedł do problemu z dwóch stron: zwrócono uwagę na uchylanie się przez Capone od płacenia podatku dochodowego, a także podkreślano rolę ustawy Volsteada. Ness został wybrany szefem działań, które w ramach tej ustawy miały być wymierzone przeciw nielegalnym browarom i trasom zaopatrujących Capone. Mając świadomość powszechnej korupcji w organach ścigania w Chicago, Ness wybrał i wnikliwie przejrzał rejestry agentów Biura Prohibicji, aby stworzyć wiarygodny zespół, składający się początkowo z 50, potem 15, a ostatecznie z 11 mężczyzn, zwanych Nietykalnymi. Naloty przeciw nielegalnym destylarniom i browarom rozpoczęły się natychmiast. Zajęte w ciągu sześciu miesięcy browary, jak twierdził Ness, warte były ponad milion dolarów. Głównym źródłem sukcesów grupy Nessa była rozwinięta sieć podsłuchów. Próba przekupienia przez Capone agentów Nessa została uchwycona przez tego ostatniego i upowszechniona publicznie, co spowodowało utworzenie przez media słynnego przydomka nietykalnych. Doszło do kilku prób zamachu na Nessa, a w jednej z nich jego bliski przyjaciel został zabity. Wysiłki Nessa i jego oddziału wpływały na osłabienie pozycji Ala Capone, ale kluczową rolę w skazaniu tego przestępcy odegrało uchylanie się od podatku dochodowego. W kilku procesach sądowych w 1931 roku Capone został oskarżony o 22 oszustwa podatkowe, jak również o 5000 naruszeń ustawy Volsteada. W dniu 17 października 1931 roku Capone został skazany na 11 lat więzienia, a następnie, po nieudanej apelacji rozpoczął wyrok w 1932 roku. Ness został szefem Biura Prohibicji w Chicago, a w 1934 roku w stanie Ohio – po zniesieniu prohibicji w 1933 roku – powierzono mu funkcję agenta zajmującego się podatkiem od alkoholu w Tennessee i Kentucky. Następnie przeniesiono go do Cleveland. W grudniu 1935 roku burmistrz tego miasta, Harold Burton, zatrudnił Nessa jako dyrektora ds. bezpieczeństwa. Stawiało go to na czele zarówno policji, jak i straży pożarnej. Ness stanął też na czele kampanii mającej oczyścić policję z korupcji, jak i zmodernizować departament straży pożarnej.